Mijn vijfjarige heeft een mobieltje

Mijn dochter heeft een mobieltje. Een prachtig zwart ding dat perfecte foto’s maakt. Mama’s grootste hobby is fotograferen dus dochterlief wil dat (net als mama) óók kunnen doen met haar mobiel. Klepje opzij, positioneren, het goede moment afwachten (dat altijd wonderbaarlijk snel is) en klikken maar. Staand, liggend, schuin… het maakt niet uit, dochterlief is een talentje dus altijd perfect!

Zoals elk mobieltje kun je ook met deze uitvoering sms’en en dat doet mevrouw graag en veel. Vanaf het moment dat ze wakker wordt tot het moment dat ze ´s avonds weer in slaap valt is ze tussen de schooltijden door een fanatiek gebruiker. Alle foto’s die zij maakt komen mijn kant op.

Bellen? Natuurlijk! En erg vaak ook. Mijn dochter moet wel wereldkampioen kletsen zijn, want van zeven uur ’s ochtends tot zeven uur ’s avonds gaat dat mondje van haar open en dicht, gepaard met een hoop lawaai. Ik ben dan ook blij dat mijn dochter sinds anderhalf jaar op school zit.

Ja, mijn vijfjarige dochter heeft een mobieltje! Niet zo’n luxe ding, maar een simpele van zeven jaar oud. In de afgelopen maanden heb ik diverse momenten meegemaakt waarop ik flinke discussies had met wildvreemde mensen die me een ontaarde moeder vonden. Hoe kan ik dat doen? Waarom heeft mijn vijfjarige dochter in vredesnaam een mobieltje? Voorheen ging ik nog wel eens in conclaaf, maar tegenwoordig volsta ik met de woorden: ‘ach, als zij dat nou leuk vindt!’

Wonderbaarlijk genoeg heeft zij nooít een hoge telefoonrekening. Duizenden sms’jes per maand, honderden belminuten en tig foto’s die worden doorgestuurd door dochterlief, maar het kost me geen cent. Hoe dat kan? Zeg eens eerlijk: wat dacht je toen je las dat mijn kleuter een frequent mobieltjes gebruiker is? Dacht je stiekem niet: is ze nou helemaal betoeterd? Nou, dan ben je dus niet de enige, want dat is me dus al vaker overkomen. Ikzelf vind het hilarisch, maar dat geldt dus niet voor iedereen. Ondanks dat ik het ze wel uitleg lijken mensen toch maar de helft te horen van mijn verklaring en kan ik ze maar niet aan het verstand brengen dat hij nep is.

Die zeven jaar oude, leuke, handige, maar vooral kapotte, telefoon is de grootste schat van mijn kleine meisje en in dat kleine koppie van haar kan hij alles wat ze maar wil én functioneert hij perfect. In werkelijkheid kun je alleen nog maar het camerakapje heen en weer schuiven. Je kunt er niet meer mee bellen en sms’en en er zal geen foto meer ontstaan door middel van dat oude ding, maar zolang dochterlief het nog goed genoeg vind ben ik een tevreden moeder.

Ooit zal er een moment komen dat zij een echte mobiele telefoon wil hebben (waarschijnlijk zelfs een smartphone), maar tot die tijd zal dit oudje haar allerbeste vriend blijven!