Puberende Pubers

Soms heb je van die momenten en dan heb je het echt helemaal gehad.
Zo ook vorige week. Sta ik braaf op mijn vrije dag op om mijn twee pubers (13 & 15) wakker te maken zodat ze op tijd op school zullen komen.
De jongste heeft altijd meer hulp nodig bij het op tijd klaar zijn om op tijd “in het busje” te zitten. Hij heeft PDDnos en is soms niet vooruit te branden.
Maar vandaag ging dit wonderbaarlijk goed.
Maar zoals altijd was dit een reactie op mijn “gemoedstoestand”

Toen ik namelijk bij zijn oudere broer in de slaapkamer liep vond ik een voor mij onbekende afstandsbediening op de grond en uiteraard was ik erg nieuwsgierig waar die van was, en waar die vandaan kwam.
In eerste instantie haalt de nog half slapende puber zijn schouders op, “huh? wat? weet ik veul” maar ik nam daar voor de verandering geen genoegen mee.
Mijn stem ging steeds harder en dringender, “ wat is dit?” “ waar heb je dit van” zeker nadat ik de letters TEACHERS REMOTE op de afstandsbediening zag staan.
Want ja nog niet wakker had ik natuurlijk wel gelijk door dat dit onrechtmatig in zijn bezit was.
Uiteindelijk na lang volhouden, de hele straat wakker gegild te hebben en hem heeel duidelijk gemaakt te hebben dat ik niet geheel achterlijk ben en ik weet dat hij dat ook niet is, kwam er uit dat hij en een vriend van hem die afstandsbediening op de vensterbank in de klas “gevonden” hadden.
Hij werd toch niet gebruikt. ze hadden er batterijen ingedaan en er in de klas mee gespeeld. Uiteindelijk had mijn zoon hem in z’n tas gedaan en hij zou er nu dan wel uitgevallen zijn.

Op zich moest ik nog wel lachen om het laatste gedeelte en als hij mij dat gelijk verteld had was hij er waarschijnlijk zonder kleerscheuren vanaf gekomen maar nu was ik het echt zat.

Dus Mama is Boos en heb hem dringend verzocht zich in een rap tempo aan te kleden en z’n spullen te pakken want voor acht uur zou ik hem gaan aangeven bij zijn mentor.
Een ding wat ik absoluut niet tolereer is liegen, en dit was toch echt wel een flink staaltje liegwerk.
Terwijl hij zich ging aankleden ben ik maar naar beneden gelopen want de jongste was na een blik in de kamer van zijn broer stilletjes afgedropen naar beneden.
In de keuken was hij z’n brood aan het pakken.
Terwijl ik de keuken inloop zeg ik tegen hem:” Mama is boos”
“Ja” zegt hij “ Op Casper hihihi” met daarbij een flinke grijns op z’n gezicht.
Terwijl ik voor in de stress geschoten broer brood aan het smeren ben vraag ik ondertussen of hij wel vanmiddag zijn kamer wil opruimen.
-”nee”
Krijg ik als antwoord
Ik kijk hem aan en vraag “wat zei je? “
-”Nee, want, ik mag niet liegen.”