Sporten met een kleintje

Eigenlijk ben ik al lange tijd niet zo sportief geweest. Als kind deed ik aan turnen en daarna heb ik jarenlang op stijldansen gezeten en deed ik alles op de fiets of lopend. Het stijldansen stopte uiteindelijk en ik ben niet meer gaan sporten, maar bleef wel fietsen en lopen, ondanks dat óók dat minder werd doordat ik mijn rijbewijs kreeg en een auto tot mijn beschikking had.

Toen ik zelf een kind kreeg werd dit nog erger, ik stapte niet meer zo snel op de fiets en als ik ging lopen waren dat vaak kleinere stukjes. Meestal alleen nog om van punt A naar punt B te komen.

Sportschool? Nee, bedankt!

Ik vond het ook geen goed plan om naar een sportschool te gaan, want ’s avonds was ik na een dagje zorgen en na het koken en eten toch eigenlijk wel klaar met de dag en gewoon te moe om ook nog maar de deur uit te gaan. Vaak genoeg gaf ik dus gewoon toe aan deze vermoeidheid en besloot thuis te blijven op de bank of achter de computer.

Natuurlijk is dat niet zo heel erg, maar ik merkte toch dat mijn vermoeidheid alleen maar erger werd, terwijl hier geen medische oorzaak voor te vinden was en dat ook mijn conditie niet erg goed meer was. Ik wilde dus wel gaan sporten, alleen wist ik nog niet hoe ik dat zou aanpakken, want zo’n sportschool trekt me niet.

Hardlopen

Toen ik eenmaal had besloten dat ik wel “iets” wilde, maar er geen geld aan wilde uitgeven was de keuze voor mij snel gemaakt. Ik wilde gaan starten met hardlopen. Dit had ik mijn leven lang nog niet gedaan, maar doordat ik mezelf ken en mezelf niet voorbij wil lopen besloot ik rustig aan te starten en het niet uit te stellen, maar direct te doen!

De start is gemaakt!

De volgende dag was ik bij mijn ouders en zij boden aan om even op de kleine meid te passen, zodat ik kon rennen. Dus zo startte ik donderdag mijn allereerste training! Vier keer 1 minuut rennen en 2 minuten lopen. Dat is niks hoor ik jullie denken, nou ik kan jullie zeggen, voor mij was het heel wat! Ik kon de training niet eens compleet afmaken, zo gesloopt was ik. Erg slecht gesteld met mijn conditie dus!

Vandaag was training nummer 2. Toen ik met mijn dochter naar huis aan het wandelen was, zij in de buggy en ik er achter, besloot ik dat ik best kon proberen te trainen terwijl ik de buggy voortduwde. Nooit verwacht dat dat zou lukken, maar eigenlijk ging dat erg goed! Dit keer heb ik mijn training kunnen voltooien en was minder gesloopt dan de laatste keer. En dochterlief sliep binnen de kortste keren. Nu weet ik dus ook dat ik ook prima kan sporten met mijn dochter in de buggy.

Achteraf gezien was het dus allemaal helemaal niet zo moeilijk om met mijn kleine meisje samen te gaan sporten. Vaak als iemand voorheen aan mij vroeg waarom ik niet ging sporten, dan zei ik dat ik mijn kleintje niet wilde laten opvangen door een ander om te gaan sporten. Gek genoeg heeft niemand mij ooit verteld dat ik niet zo moeilijk moest denken, want dat het allemaal best simpel kan zijn.

Nu kan ik mijn na-aapje toch het goede voorbeeld geven! Een gezonde mama, die ook nog sport!