Woordenstrijd

“Ik heb een woord nodig met een Y,” zegt vriend. “Ja,” zeg ik: “embryo.” “Nee, dat kan ik niet maken,” zegt hij. “Ik speel tegen Suus.” Nee, dat kan inderdaad niet. Suus heeft namelijk net als wij ook een embryo nodig en wil daar op de dinsdagavond tijdens een spelletje vast niet aan herinnerd worden.  Suus en haar man willen al jaren trotse ouders worden, IUI hebben ze al geprobeerd en nu zitten ze, zoals dat met een jeuk-term heet ‘in een IVF-traject.’ Prikken zetten, eitjes kweken en vooral veel hopen en afwachten. En ik weet precies hoe ze zich voelt want omdat mijn buik vol zit met littekenweefsel en verklevingen door de ziekte van Crohn doen wij ook aan dezelfde hormonen-kermis mee.

Suus liep steeds een stapje op mij voor dus kon ze me vertellen hoe het was om jezelf prikken te geven, om een ‘punctie’ te ondergaan waarbij ze de eitjes met een naald uit je lijf halen en hoe het is om te wachten op het telefoontje waarbij ze je vertellen of er ‘bevruchting plaats heeft gevonden’.  En vooral dat laatste is zenuwslopend. Nou ja, ik moet er eerlijkheidshalve bij zeggen dat ik dat prikken dus niet zelf heb gedaan. Dat heeft mijn geliefde, de aanstaande vader, trouw elke dag gedaan. Suus vond dat prachtig, “Tom is niet zo’n held, hoor.” Mijn geliefde gelukkig wel, want ik ben dus zelf niet zo’n held.

En dan belt Suus. “Het is niet gelukt” zegt ze. De tranen prikken achter mijn ogen en ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen. Suus gelukkig wel. Ze vertelt dat ze wel verdrietig is maar dat ze gelijk na wil denken over de volgende stap. De arts denkt dat ze een goede kans maken om met ICSI wel een embryo te krijgen. Met ICSI spuiten ze met een naald een zaadcelletje in een eicel. En dat gaan ze volgende maand doen. Dat is dan hun tweede poging en die moet dan raak zijn. En op dat moment dringt tot me door dat als de rechtse rakkers van de regering hun zin krijgen en iedereen straks nog maar één IVF-poging vergoed zou krijgen het doek dan nu zou zijn gevallen voor de droom van Suus en Tom. Ik zou er niet aan moeten denken.

En zo kwam het dat ik haar inhaalde en als eerste een ‘terugplaatsing’ kreeg: een embryo in mijn buik. Helaas bleef ie ‘niet plakken’ en wacht ik nu tot mijn lichaam er klaar voor is om het nog eens te proberen. Gelukkig heb ik er nog eentje in de vriezer. En Suus wacht ook, ze heeft met behulp van ISCI nog veel meer embryo’s in de vriezer. We zijn hoopvol, maar het wachten duurt lang. Mijn geliefde en Suus doden de tijd met hun woordenstrijd.  “”Shit!”, roept de geliefde. “Ik kan echt heel mooi uit en nog 45 extra punten verdienen, maar dan moet ik eicel leggen!”