Zij kan al….

Moeders zoeken moeders op is mijn ervaring, nu ik zelf een trotse mama ben. Als ik met ons kleine meisje even de stad in ben, krijg ik regelmatig reacties van andere mamma’s. “Verse” mama’s, ervaren moeders, en zelfs oma-mama’s delen hun interesse graag met je. Nooit gedacht dat ik “zomaar” in contact kwam met vreemden, maar het overkomt je, zomaar een gesprek.

We staan in de supermarkt, en dochter vind haar nieuwe ervaring in het winkelwagentje letterlijk én figuurlijk om te gillen. Ze krijst de hele winkel bij elkaar, let wel: in positieve zin hoor, ze is super vrolijk.
Een oma-mama komt naar mij toe. “Wat een leuk kind”, zegt ze terwijl ze Jasmijn ongevraagd in haar wangetje knijpt. Bedankt! Ik wil graag verder lopen, gezien er een fikse bui regen op komst is, en ik vóór die bui weer thuis wil zijn. “Hoe oud is ze? ” Mijn antwoord dat dochter bijna 8 maanden is was dé aanleiding om te vertellen dat haar kleinkind ook rond die leeftijd zit, het zo’n heerlijk knulletje is, en ook al zo ondernemend! Hij kan al mama zeggen, en al staan met hulp. “Kan jou kind dat al? ” Uhm nee, mijn dochter gilt, kraait, uhhht en aaaaht, maar ik heb nog geen mama gehoord of iets wat daar op zou kunnen lijken. En staan? Nee, daar is mijn dochtertje ook nog niet helemaal klaar voor. Volgens oma-mama is het niet gebruikelijk dat kleintjes al vroeg staan, maar nog steeds geen mama zeggen……

Mijn auto was toe aan vervanging. Na enig speurwerk vonden we een echt “vrouwen”autootje. Helemaal mijn ding, helemaal blij. Tijdens het overschrijven zit ik te wachten bij de garage met Jasmijntje en kom ik in gesprek met ervaren mama. Deze mama heeft 3 kinderen in de leeftijd van 5, 3 en 10 maanden. Terwijl Jasmijn bij mij op schoot zit, keurt ze dochter. Goh, 7 maanden zei je? En ze kan nog niet zelfstandig zitten? Ik schiet eerst in de verdediging. Dochter kan wel zitten, maar helaas verliest ze nog wel eens haar evenwicht waardoor ze naar achteren of opzij valt. Als ze op een deken of vloerbedekking zit is dat geen probleem, op harde ondergrond vind ik dat anders. “Mijn dochter zat al geheel zelfstandig met 6 maanden zegt ervaren-moeder trots. Het verdedigen vind ik niet langer nodig, knap hoor, maar mijn dochter eenmaal niet.

Ik zit met “verse” mama koffie te drinken. Haar dochter is 3 maandjes ouder, en tijdens onze koffie-momenten gaat het dan ook grotendeels over luiers, voedingen, ontwikkelingen en nog meer baby-verhalen. Kan je dochter inmiddels al kruipen? Jasmijn, kruipen? Ze kan overal komen waar ze wil, welliswaar in de achteruit, maar ze komt er, maar niet door het kruipen. Hoewel ze hard aan het oefenen is, heeft de slag nog steeds niet te pakken. Dat oefenen duurt inmiddels al 2 maanden, en ik geloof heel hard dat ze de slag nooit gaat krijgen. Niet erg, want ze komt toch wel waar ze komen wil. “Verse” moeder kijkt een bedenkelijk, hmm mijn dochter kroop al met 6 maanden. Ik zucht en houd verder maar mijn mond. Is dit dan een typisch voorbeeld van het gras is bij een ander altijd groener.

Mijn dochter is een laatbloeier, neem ik dan maar aan, maar is gezond en en gelukkig. Het belangrijkste wat er is. Ze hoeft nog geen mama te zeggen, dat kan nog lang genoeg, ze hoeft nog niet rechtop te zitten, dat komt ook vanzelf, en kruipen mag ze overslaan. Ze wordt vanzelf groot.
En als ik ’s avonds een enorme natte kwijlerige kus van haar krijg denk ik: “Mijn dochter kan al met mij knuffelen, zoals niemand anders dat kan!