Zelf je perfecte kind kiezen [persoonlijke blog]

In het nummer The year 2525 van Zager & Adams wordt de mogelijkheid wordt bezongen hoe je in het jaar 6565 zelf je kind kiezen. Dit liedje is me niet onbekend, maar tijdens het sporten, er zit zo’n heerlijk lekkere beat in, sprong dit deel songtekst  er meteen uit.

‘You’ll pick your son, pick your daughter too from the bottom of a long glass tube.’ Dat zijn de woorden die me laatst opvielen toen ik dit liedje aan het luisteren was. Moet je je toch voorstellen dat je in dat jaar geen echtgenoot of echtgenote nodig hebt om kinderen te krijgen. Dat is toch ook wat. Oké, ik geeft toe, op dit moment kun je er als vrouw ook voor kiezen kinderen te krijgen zonder een echtgenoot, maar het liedje suggereert naar mijn idee dat er geen extra mens meer nodig is.

In mijn jeugd heb ik heel erg vaak naar dit liedje geluisterd, ook vanwege die beat, maar deze tekst was me nog nooit eerder zo duidelijk opgevallen. Moet je je toch voorstellen: het zou betekenen dat je dus zelf kunt bepalen wat voor kind je gaat krijgen. Je kunt zelf kiezen wat het geslacht is, hoe het eruit ziet en je kunt ziektes elimineren. Tot ik me realiseerde dat ook dit steeds meer kan. Ik meen me een aflevering van Babyboom te herinneren waarin een echtpaar naar een Belgisch (?) ziekenhuis ging om zo te zorgen dat ze een kind zouden krijgen van een specifiek geslacht in verband met een gen dat voor grote gezondheidsproblemen kon zorgen. Dat realiseer ik me echter pas terwijl ik dit blog aan het tikken ben. Even terug naar het het liedje, dat benoemd naar mijn idee namelijk dat je alles zelf kunt bepalen.

Wat zou dat heerlijk zijn zeg, je eigen perfecte kind creëren.

Of toch niet? Moet je je voorstellen, dat je exact kunt bepalen hoe je kind wordt. Je kunt ervoor kiezen welke kleur huid het heeft, welke kleur haar, de kleur ogen, of het lange of korte benen heeft hoe groot of hoe klein de neus is. Wat de grootte van de oren of de lippen zal zijn. Of hij/zij later topsporter zou kunnen worden, omdat je je kind de perfecte genen ervoor kunt geven. Je kunt ervoor zorgen dat je kind het vermogen krijgt om professor te worden. Je kunt dus exact bepalen hoe intelligent je kind is. Wonderbaarlijk!

Ja, ik geef toe dat ik nu iets te ver ga in mijn fantasie daarover, maar deze tekst gaf me te denken over mijn eigen kind.

Is het niet zo dat het kind dat van jezelf is in jouw ogen sowieso perfect is?!

Ik weet nog die eerste kennismaking met mijn dochter, ze was het allermooiste wat ik ooit had gezien en ik kon me simpelweg niet voorstellen dat ze helemaal niet zo perfect zou zijn als ik dacht. Ze was een deel van mij en perfecter kon het niet worden.

Mijn dochter Syrah is in de ogen van sommige (!) mensen alles behalve perfect. Ze is mooi, dat is wel zeker, want ik krijg daar regelmatig opmerkingen over, maar ze is nou eenmaal niet zo slim als haar leeftijdsgenootjes. Daar kan ze helemaal niets aan doen, het is niet haar schuld dat haar IQ een heel stuk lager is en dat ze moeite heeft met informatie opslag. Bij Syrah heeft alles gewoon extra tijd nodig om even in te dalen. Daardoor kan het nog wel eens voorkomen dat ze vaak hetzelfde vraagt en soms met een tussenpauze van nog geen paar minuten. Dat doet ze niet om vervelend te doen, maar soms blijven opmerkingen gewoon niet hangen. Daardoor kan het soms lijken alsof ze helemaal niet naar je heeft geluisterd, vooral wanneer ze de andere kant op kijkt kan mensen dit storen. Nu moet ik heel eerlijk toegeven dat ik daar zelf bij tijd en wijle soms ook moeite mee heb. Toch moet ik er niet aan denken om een echt perfect kind te hebben.

Het zijn juist de imperfecte dingen die haar in mijn ogen zo perfect maken.

Klinkt dat logisch? Ik weet het niet, maar toch zou ik haar absoluut niet willen ruilen voor een kind dat wel heel slim is, dat informatie wel razendsnel opslaat, dat alles wel begrijpt. Ik ben wat dat betreft blij dat het nog lang niet het jaar 6565 is. Ik ben meer dan tevreden met het kind dat diep van binnen bij mij is ontstaan, maar de tekst is wel mooi bedacht.