TrotseMoeders: magazine voor moeders door moeders Een site door moeders, voor (bijna) moeders. Wij delen onze ervaringen!
Over de hele wereld gebeurt er iets vreemds als vrouwen in slaap vallen; ze worden langzaam omhuld met een coconachtig weefsel – en ze worden niet meer wakker. Maar als het weefsel dat hun lichaam omhult wordt aangeraakt of aangetast, worden de vrouwen agressief en enorm gewelddadig.
In het Amerikaanse stadje Dooling verspreidt het virus zich vanuit de vrouwengevangenis en gaat het over op alle gevangenen, met uitzondering van één. Er doen al snel verhalen de ronde over deze Evie: is ze een medische rariteit of het kwaad dat het virus veroorzaakt? De achtergebleven mannen in het stadje, overgelaten aan hun primaire instincten, raken slaags met elkaar terwijl de sheriff van Dooling, Lila Norcross, vecht om wakker te blijven.
Ondertussen ontwaken de vrouwen die in slaap zijn gevallen in een compleet nieuwe wereld…
Recensie
Ik heb al vrij veel boeken van Stephen King gelezen en sommige boeken zelfs herlezen. Ik vind hem een fantastische schrijven, hoewel echte horror niet aan me besteed is. Wat ik zo knap vind is dat King ogenschijnlijk eenvoudig een situatie kan neerzetten die misschien niet echt mogelijk is, maar waar je je wel iets bij kunt voorstellen.
Zo ook in Schone Slaapsters. Onze wereld, zoals wij die kennen, ongeveer in het jaar waarin we wonen. En dan een virus wat al vrij snel in het begin van het boek aangekondigd wordt in ‘nieuwsberichten’ van elders. En dan komt het dichterbij en treft het de mensen die we in de eerste hoofdstukken leren kennen. Soms direct, soms indirect.
Het virus zorgt voor een soort dunne witte slierten die beginnen zich op het gezicht van mensen te vormen. En die de huid van deze mensen steeds verder bedekken. De mensen die besmet zijn met dit virus vallen allemaal in een diepe slaap.
De mensen hebben een ding gemeen: het zijn allemaal vrouwen! En terwijl er overal vrouwen in een soort van coma lijken te raken, blijven de mannen over…
En daar is King op zijn best. Met subtiele stukjes informatie, over motten, over Evie, kom je steeds iets meer te weten.
Maar wat mij het meest intrigeert is de manier waarop King de sfeer weet neer te zetten in een gecreëerde realiteit. De realiteit dit King creëert, met vrouwen die in slaap zijn, maar elders wakker worden, en mannen (en enkele vrouwen) die overblijven, is fascinerend. Alle menselijke (primaire) emoties en driften worden uitvergroot en het blijft realistisch. Zo knap!
Ik vertel liever niet te veel over het boek. Laat je niet afschrikken door het formaat of door de enorme lijst van personages aan het begin. Ga het gewoon lezen! En zorg dat je er de tijd voor hebt, want ondanks dat het boek prettig ingedeeld is in hoofdstukken en deel-hoofdstukken, is het moeilijk om te stoppen aan het eind van een hoofdstuk weet ik uit ervaring!
Wanneer ik het over King heb, heb ik het in dit geval over twee heren King: vader Stephen en zoon Owen. Zij hebben dit boek samen geschreven en het is wel duidelijk dat Owen het talent van zijn vader heeft! Hopelijk blijkt hij net zo productief en goed als Stephen King, dan komen er nog een heleboel boeken die de moeite waard zullen blijken!
Ik vraag me dan wel af hoe dat gaat, samen een boek schrijven. Misschien dat zoon Owen een keer, tijdens Thanksgiving bijvoorbeeld, verzucht dat het wel eens lekker zou zijn wanneer vrouwen eens een paar dagen zouden slapen… Of misschien dat vader Stephen tijdens een familie-uitje een keer begon over hoe hij keer op keer Doornroosje voor moest lezen aan zijn zonen en dat hij wel eens een nieuwe versie zou willen? Ik zal binnenkort eens gaan zoeken naar interviews over hoe dit boek is ontstaan!
En hoe schrijf je een boek samen? Zit je dan samen te brainstormen tijdens het vissen, of schrijf je om de beurt een hoofdstuk? Geen idee, het lijkt mij nogal lastig. Maar qua stijl is het boek erg consequent, het is niet zo dat er bijvoorbeeld over de dames in de vrouwengevangenis anders wordt geschreven dan over psychiater Clinton en zijn vrouw, sheriff Lila. Dus… Ze hebben misschien dezelfde schrijfstijl of een van beiden heeft verwoord op papier wat ze samen bedacht hebben?
Maar goed, mysteries zijn er al genoeg in het boek zelf. En wat mij betreft doet het er niet toe: Owen en Stephen King hebben een prima boek afgeleverd wat smaakt naar meer!
Schone slaapsters – Stephen King en Owen King
Paperback, 832 pagina’s, uitgeverij The House of Books
Bestel dit boek hier >>>>
