Weg [recensie]

Als Anna eenmaal besloten heeft weg te lopen, gaat het snel. Ze staat nog niet bij de snelweg of er stopt al een vrachtwagen, die ook nog eens helemaal naar Barcelona blijkt te gaan. ‘Je hebt geluk,’ zegt de dwergin met rode klompjes achter het stuur.
Of Anna geluk heeft weet ze niet zeker, wel dat ze ernaar op zoek is. In Barcelona ontmoet Anna Barry. Barry is de koning van de straat, een zelfverkozen ‘uitbijter’. Barry viert de nacht, staat boven de maatschappij, heeft zijn eigen wetten uitgevonden. Net zoals de muzikanten waar hij mee optrekt. Er is het rauwe leven van de straat, hitte, geen geld, stof. Er is ook de vrijheid van de havelozen. Wie niets heeft, hoeft niets te beschermen.

Recensie
Aan het begin van Weg maken we kennis met Robin en Anna. De ouders van Anna en haar broer runnen een opvanghuis voor kinderen en hun eigen kinderen zijn ‘gewoon’ onderdeel van de groep. Of ze echt gelukkig zijn, dat kan je je afvragen. Robin is een van de kinderen die in het opvanghuis woont. Anna is verliefd op Robin en ze zijn van plan om samen weg te lopen. ‘Het verlangen groeide per dag, als aanzwellende koorts.’ Ze maken plannen, maar ergens tussen de plannen en het vertrek verongelukt Robin. ‘Dat er een wanhoop is, zo allesomvattend, dat je stopt met bewegen.’

Anna besluit er dan maar in haar eentje vandoor te gaan. ‘Het geeft niets dat je wegloopt. Als je maar ergens naar toe loopt.’ Op zoek naar vrijheid, ‘Vrijheid, dat was ruimte, lucht, beweging.’

Anna beleeft in Weg een bizar avontuur. Eerst onderweg van Nederland naar Spanje, in de truck bij Mammita. Terwijl ze onderweg stoppen bij schijnbaar obscure truckerstops, maar Mammita blijkt veilig en betrouwbaar. Anna noemt zichzelf Robin, misschien wel om zo te zorgen dat Robin toch mee is, weggelopen, op zoek naar vrijheid, op zoek naar iets dat bij haar past.
Al is Jowi Schmitz zelf als jong meisje ook weggelopen, Weg is niet een autobiografisch verhaal.

De reis met Mammita had van mij eindeloos mogen duren, maar ja, op een gegeven moment bereik je toch echt Barcelona. En daar is ze echt Robin, terwijl ze contact heeft met Barry, een Amerikaanse zwerver besluit net als hij op straat te leven. ‘Misschien was dat wel leven: ontdekken wat er altijd al was. Wat past. Bij jou.’
Ze sluit daar ook vriendschap met een kleine kauw. Mocht je je nog afvragen hoe het zit met de cover, dat is het antwoord. Een mooie manier om het trouwe diertje in de spotlights te zetten.

Anna ontdekt zichzelf en doet interessante constateringen over zichzelf en over het leven.
‘Ik hou van de nacht, dan is er wat meer ruimte.’
Op het eind van Weg verandert ze terug in Anna want ‘misschien ben ik wel goed in verdergaan.’

Weg is bijzonder mooi geschreven en de meest literaire young adult die ik het afgelopen jaar heb gelezen. Het boek staat vol mooie zinnen en citaten, die zo ontzettend waar en treffend zijn. ‘Leven was een nogal essentieel onderdeel van het bestaan.’

De hoofdstuktitels zijn kort en bestaan uit een woord of een groepje woorden, een deel van een zin. Meestal uit dat hoofdstuk, maar soms ook uit een eerder of later hoofdstuk. Maar altijd vat de titel van het hoofdstuk dat hoofdstuk of een ander, goed samen.

Ik ben bijzonder onder de indruk van het boek en wil het iedereen, young adult of ouder, adviseren het te gaan lezen! Het is een bittersweet verhaal, over verlies en toch weer doorgaan, over het leven weer oppakken waar je gebleven bent. Het is een ontroerend en verdrietig, maar tegelijk krachtig verhaal.

Weg – Jowi Schmitz
Young adult, paperback, 192 pagina’s, Uitgeverij Hoogland & Van Klaveren
Bestel ‘Weg’ hier >>>>