We gingen op krokodillenjacht

“Mijn hand trilde een heel klein beetje toen ik op de deurbel drukte van het huis waar de krokodil voor het laatst was gezien. ‘Gelukkig,’ zei de man die opendeed, ‘jullie zijn er.’ ‘Waar is hij?’ vroeg ik direct. ‘Hij hangt aan het balkon van de overburen,’ zei hij.”

Een levende hagedis in een saladebak in de supermarkt, een jonge zwaan die door zijn ouders wordt verstoten en een oproep om een krokodil te gaan vangen – Bibi Dumon Tak is nog lang niet uitverteld over haar belevenissen op de dierenambulance. Alle verhalen, sommige spannend, andere grappig of indrukwekkend, zijn waargebeurd. Met liefde schrijft ze over dieren in nood en de mensen die ze proberen te redden.

Recensie
We gingen op krokodillenjacht is een titel die al enorm tot de verbeelding spreekt, ten minste wel bij mij. Ik kreeg al allemaal wilde ideeën over oerwouden en speurtochten en toen zag ik het boek en de ondertitel, ‘mee met de dierenambulance’. Mijn wilde ideeën verdwenen prompt, maar mijn nieuwsgierigheid werd gewekt, hoezo met een dierenambulance op krokodillenjacht …?

Bibi Dumon Tak is vrijwilliger op de dierenambulance en vertelt uit eigen ervaringen verhalen van situaties die zij is tegengekomen. Dit is het tweede boek dat ze heeft geschreven over de dierenambulance, het eerste deel heet ‘We gingen achter hamsters aan’.

Het voorwoord van We gingen op krokodillenjacht sprak mij al direct aan. Bibi Dumon Tak constateert dat de dierenambulance er voor dieren, maar ook voor mensen is. Mensen die de dierenambulance bellen zijn immers blij als een dier goed geholpen wordt.

In het boek staan verschillende foto’s. Deze zijn door de auteur zelf genomen, op de momenten dat ze daar ook echt de tijd voor heeft. Want het helpen van de dieren staat voorop, goed dat ze dat zegt!

In We gingen op krokodillenjacht staan vijftien uiteenlopende verhalen. Verhalen waarin zeer verschillende dieren worden gered en geholpen. Ze zijn met veel humor geschreven. Natuurlijk is het werk op een dierenambulance serieuze business, maar daar waar het kan mag je er van mij best met een knipoog over schrijven.

Ieder hoofdstuk eindigt met extra informatie. Bijvoorbeeld over wat je moet doen als je een hagedis vindt, wat je moet doen met overleden dieren, wanneer de dierenambulance wel en niet rijdt (voor alle dieren die ziek en gewond zijn en in de ambulance passen, maar er zijn wel wat uitzonderingen), onderkoeling of juist oververhitting bij dieren, en wat doe je als je jonge eendjes (pulletjes) vindt zonder hun moeder … Kortom, We gingen op krokodillenjacht is niet alleen een boek vol mooie, lieve, spannende en grappige verhalen, maar is informatief bovendien!

Het boek eindigt met een korte toelichting op de dierenambulance, hoe de dierenambulance aan haar geld komt en wat je moet kunnen om op de dierenambulance te werken.

Ik vond We gingen op krokodillenjacht een prettig boek om te lezen. Het leest makkelijk en daardoor snel. Je hoeft het ook niet in één keer uit te lezen, maar je kunt het na een paar verhalen makkelijk even aan de kant leggen. En dat is wat mijn jongste van negen er ook mee doet, af en toe een verhaal lezen dat vervolgens diepe indruk maakt.

Een aanrader voor alle kinderen, om kennis te maken met het werk op de dierenambulance en zeker voor alle kinderen die van dieren houden!
Leuk extraatje: achterin het boeken zitten zwarte dierentattoos die bij veel kinderen in de smaak zullen vallen.

We gingen op krokodillenjacht – Bibi Dumon Tak
Kinderboek, hardcover, 144 pagina’s, uitgeverij Querido
Bestel dit boek hier >>>>

Hieronder de link naar het andere boek van Bibi Dumon Tak over de dierenambulance: