De verschr!kkelijke sneeuwman

Het is een ongelofelijke rotwinter. Het regent alleen maar, er staat geen kerstboom thuis en tot overmaat van ramp moet Eefje Suikerhart verhuizen naar het huis van haar oma. En dan laat haar vader ook nog eens een reusachtige spiegel aan diggelen vallen. Dat betekent zeven jaar ongeluk. Net als er een dik pak sneeuw ligt en de winter toch nog leuk lijkt te worden, slaat het noodlot toe. Wanneer Eefje in de schemering door het park loopt, komt ze oog in oog te staan met de Verschrikkelijke Sneeuwman. Ze overleeft de ontmoeting, maar niemand gelooft dat ze hem heeft gezien. Eefje kan het niet over haar kant laten gaan. Zij wéét dat het monster bestaat. Ze neemt zich voor om, samen met de speciaal opgerichte ‘monsterclub’, haar gelijk tegenover de wereld te bewijzen.

Recensie
Het sneeuwde afgelopen zondagmiddag bij ons, een uitgelezen moment om De verschr!kkelijke sneeuwman te gaan lezen! Op de cover van het boek is de ‘i’ van verschrikkelijk als uitroepteken geschreven, een leuk grapje aan het begin. Dat moet wel een verzorgd boek zijn!

De Verschrikkelijke Sneeuwman oftewel de yeti, is een monster dat woont in de Himalaya. Maar al zouden er wel sporen zijn, niemand heeft hem ooit in het echt gezien. De Verschrikkelijke Sneeuwman is een wezen dat natuurlijk enorm tot de verbeelding spreekt en waar al veel boeken over geschreven zijn. Wat dacht je bijvoorbeeld van Yoko je koelste vriend ooit, waarin een heel schattig monstertje de hoofdrol speelt.

In de stad waar Eefje woont in De verschrikkelijke sneeuwman houdt zich ook ergens een monster schuil … Hij heeft een vuile witgrijze vacht, scherpe klauwen en is heel groot. Niemand gelooft Eefje en iedereen denkt dat de zwerver Bacchus, die aan alcohol verslaafd is, met zijn smerige bontjas het monster is. Wat is dat ontzettend frustrerend voor Eefje. Bacchus gelooft haar gelukkig wel, net zoals een paar van haar vrienden op school. En samen gaan ze op zoek.

Alyze Bos heeft goed nagedacht over de namen van de personen in De verschrikkelijke sneeuwman. Ze zijn heel treffend en daardoor zie je gelijk iemand voor je. Meester Reiger met een lange nek en zilvergrijze haren bijvoorbeeld, de invalkracht als de vaste juf door een ongeluk in het ziekenhuis ligt. Of meester De Gier, de directeur van de school, of Douwe Duif, de verhuizer en Odin de hond van de overbuurjongen.

Naast de treffende namen, vind ik dat de auteur een mooie sfeer in De verschrikkelijke sneeuwman heeft weten te scheppen. Ondanks het monster en de irritante meester en pesterige klasgenoten, is er een soort van knusheid in het hele boek. Het maakte dat ik het een heel fijn boek vond om te lezen. De schrijfstijl is prettig, de verhaallijn is goed en het boek klopt gewoon. Er zitten zoveel leuke kleine dingetjes verborgen in het verhaal, dat die het boek nog wat meer diepgang geven en het echt meer dan de moeite waard is dit boek aan te schaffen.

Alyze Bos neemt kinderen serieus, dat blijkt uit alles. Graag deel ik een citaat dat ik erg mooi vind:

‘Oma, denk je dat iedereen in een monster kan veranderen?’ vraag ik peinzend.
‘Ik denk het wel, Eefje. Ik denk het wel.’

Mijn jongste dochter van negen is nog niet aan begonnen aan De verschrikkelijke sneeuwman, maar ik ga het haar heel binnenkort voorlezen, daar is het ook echt geschikt voor. Ik weet zeker dat zij het ook een leuk verhaal vindt, een beetje spannend misschien maar zeker niet te. En het is verrassend tot het eind.

De verschrikkelijke sneeuwman – Alyze Bos
Jeugdboek, hardcover, 132 pagina’s, uitgeverij Lemniscaat
Bestel dit boek hier >>>>