TrotseMoeders: magazine voor moeders door moeders Een site door moeders, voor (bijna) moeders. Wij delen onze ervaringen!
Miles Halter is gefascineerd door Beroemde Laatste Woorden. Geïnspireerd door de laatste woorden van de Franse dichter Rabelais gaat hij op zoek naar een Groot Misschien. Niet door te sterven, maar door zich in te schrijven voor een kostschool in Alabama. De school waar zijn vader vroeger ook is geweest.
Eenmaal aangekomen op Culver Creek maakt Miles kennis met zijn kamergenoot Chip Martin – de Kolonel – en met Alaska Young. Slimme, grappige, mooie, onvoorspelbare, sexy Alaska, voor wie Miles als een blok valt en die hem Het Grote Misschien in katapulteert – Miles ontredderd achterlatend.
Recensie
Het grote misschien is de debuutroman van John Green, die ook het prachtige ‘Een weeffout in onze sterren’ heeft geschreven. Het grote misschien heeft een vergelijkbare thematiek, vriendschap, liefde, leven en dood, de zin van het bestaan. En ik vond ook dit een mooi boek!
Het boek bestaat uit twee delen ‘Ervoor’ en ‘Erna’. Dat er iets belangrijks, schokkends, heftigs staat te gebeuren wordt nog eens benadrukt door de hoofdstuktitels: ‘… dagen ervoor’, en later ‘… dagen erna’. Toch duurde het een aantal hoofdstukken voor ik die logica doorhad, te zeer gebrand op het lezen van het boek. Ik ga hier overigens niet vertellen wat die gebeurtenis is, dan is toch de verrassing voor weg als je besluit het boek te lezen. Achteraf gezien wordt gedurende het hele verhaal toegewerkt naar deze gebeurtenis.
Het boek is goed geschreven en leest prettig. Afgezien van de onderliggende thematiek kan je het niet vergelijken met ‘Een weeffout in onze sterren’, dat is een totaal ander verhaal. Het verhaal van Het grote misschien is goed en zit goed in elkaar, het raakte me ook, maar op een totaal andere manier. Dat wil overigens niet zeggen dat het ene boek beter is dan het andere (zoals op internet wel gezegd wordt).
De hoofdpersonen van Het grote misschien zijn sympathiek en je kan je als lezer goed in hen verplaatsen. Dat het verhaal door Miles in de ik-vorm wordt verteld, draagt zeker bij aan dat gevoel. De beschrijvingen zijn aansprekend, je voelt de klamme benauwde atmosfeer van Alabama, evenals de opluchting als het na weken gaat regenen en eindelijk wat afkoelt.
Het grote misschien speelt zich af op een campus, een context die -vermoed ik- de meesten van ons alleen uit boeken kennen. In Nederland is een kostschool niet zo gewoon en de situatie dat je dag en nacht samenleeft met de klasgenoten moet invloed hebben op je vriendschap. Het kan bijna niet anders dan dat de auteur hier heeft geput uit zijn eigen ervaringen …
De belangrijkste personen in het boek zijn Miles, die door zijn nieuwe vrienden op Culver Creek Prop genoemd wordt, en Alaska, het mooie en bijzondere meisje waar Miles stapelverliefd op wordt. Miles is gefascineerd door de laatste woorden van beroemde personen. Alaska is voortdurend op zoek naar de betekenis van de laatste woorden van Simón Bolívar (bekend als ‘de bevrijder van Zuid-Amerika’), ‘Hoe komen we ooit uit dit labyrinth van lijden?’. Typisch onderwerpen en vragen waar de intelligente leerlingen van Culver Creek zich mee bezighouden. Vragen die het hele boek een rol spelen.
De originele titel van Het grote misschien is ‘Looking for Alaska’ en dat vind ik persoonlijk eigenlijk een mooiere, meer passende titel. Het klinkt wat mysterieuzer en doet voor mij meer recht aan de inhoud.
John Green heeft meer young adult-boeken geschreven en Het grote misschien voor mij wel reden om meer van hem te willen lezen!
Het grote misschien – John Green
Young adult, hardcover, 254 pagina’s, Lemniscaat
Bestel dit boek hier >>>>
