Wensmoeder

Wanneer ik het boek Wensmoeder thuis krijg om te lezen en te recenseren, merk ik dat ik het eerst een tijdje weg leg. Wensmoeder zijn is iets wat godzijdank ver van mij af staat. Wij zijn gezegend met twee fantastische, gezonde dochters en de oudste was er eigenlijk al voordat er überhaupt een kinderwens bestond bij mij of mijn vriend.

Om me heen krijg is steeds meer te maken met vrienden die meer moeite hebben met hun kinderwens te vervullen of waar het nooit zal lukken.  Wanneer ik deze weg van de zijlijn gadesla, raakt het me al diep. Hoe moet het voelen als het jouw eigen wens is die niet vervuld wordt?

Mijn directe meningen over draagmoederschap en adoptie verliezen door de jaren heen hun scherpe randjes en ik weet dat ik niet kan en mag oordelen over de keuzes die men maakt naar aanleiding van een ontzettend diepe, onvervulde leegte in hun buik, hun hart en aan hun eettafel.

Wanneer ik uiteindelijk mijn bad vol laat lopen en het boek erbij pak, kost het even voordat het me te pakken heeft. Aan de schrijfstijl ligt het niet. De vlotte, directe dagboekstijl leest makkelijk weg. In negen hoofdstukken beschrijft Nanda Broer haar eigen persoonlijke verhaal. Haar kinderwens, haar relaties, haar zwangerschappen en miskramen. Uiteindelijk verliest ze ook nog eens een te vroeg geboren zoontje en daarbij ook bijna haar eigen leven. Wanneer ze eigenlijk moet opgeven, komt hulp uit een onverwachte hoek. Een vriendin stelt voor om hun kind voor hen te dragen…

Na de eerste hoofdstukken echt een beetje in te moeten komen, pak ik tijdens mijn reis naar Zuid-Afrika het boek er weer eens bij. Wellicht is het de rust en ruimte die ik nu heb om me open te kunnen stellen voor Nanda en haar verhaal, maar ineens heeft het me in haar greep en laat me niet meer los. Regelmatig biggelen de tranen over mijn wangen, afgewisseld met een glimlach en ik bewonder haar open en eerlijke manier van schrijven.

Een groot gedeelte van het boek Wensmoeder bestaat uit mailwisselingen tussen de schrijfster en haar goede vriendin, haar arts en leden van Vereniging Freya (voor mensen met vruchtbaarheidsproblemen). De schrijfster stelt zich ontzettend kwetsbaar op en neemt je mee in een periode van haar leven die vreselijk zwaar en kwetsbaar was voor haar en haar omgeving. Haar openheid en eerlijkheid zorgen ervoor dat je mee genomen wordt in haar verhaal en automatisch mee gaat voelen! Je mag als lezer heel dichtbij komen en haar oerwens om moeder te worden grijpt me en voel ik in iedere vezel van mijn lijf. Wanneer ze uiteindelijk haar zoon door middel van draagmoederschap in haar armen houdt, is haar blijdschap en dankbaarheid bijna tastbaar.

Wanneer ik thuis kom van mijn reis, ren ik naar mijn twee meiden en knuffel ze met tranen in mijn ogen. ‘Mama, ben jij verdrietig?’,vraagt mijn oudste van bijna vier wanneer ze mijn tranen ziet. ‘Nee lieverd’, antwoord ik haar. ‘Mama is juist heel heel erg blij en heel erg gelukkig en gezegend’.  Als mijn antwoord wordt bezegeld met een dikke kus en knuffel, denk ik even aan Nanda.

De schrijfster van Wensmoeder had als beweegreden om dit boek te schrijven onder andere om het draagmoederschap in een positiever daglicht te plaatsen en als eerbetoon aan alle mensen om haar heen die haar altijd zijn blijven steunen. Wat mij betreft is ze daar absoluut in geslaagd! Wat een meeslepend, openhartig en krachtig verhaal!

Wensmoeder – Nanda Broer
Paperback, 221 pagina’s, Xander Uitgevers B.V. Amsterdam
Bestel dit boek hier >>>>