Wolfskinderen

Bizar, zo zou ik het verhaal van Wolfskinderen in één woord omschrijven. De ene gebeurtenis is nog afschrikwekkender dan de andere.

Het verhaal draait om twee meisjes, Theres en Theresa. Theres wordt als baby gevonden in het bos. De man die de baby vindt neemt haar mee naar huis. Uit angst voor ontdekking laat hij haar opgroeien in de kelder. Theres wordt een geïsoleerd kind, ze mist sociale vaardigheden en kan geen emoties tonen. Theresa heeft een vrij normale jeugd, maar krijgt als tiener problemen met zichzelf en haar leeftijdsgenoten. De meisjes komen in contact met elkaar en dat is het begin van het ontstaan van een groep ongelukkige tienermeisjes, die zichzelf als wolven zien en die wraak willen nemen.

Als ik naar de schrijfstijl van de auteur kijk, dan vind ik Wolfskinderen een goed boek. Er zit een constante spanning in de vertelling, waardoor je er als lezer moeilijk los van komt. De personages worden goed uitgewerkt en zijn geloofwaardig.
In het verhaal komen actuele thema’s aan de orde, zoals social media en tienermeisjes problematiek. Dit maakt het boek interessant. Doordat deze onderwerpen actueel zijn en dagelijkse realiteit, is het verhaal des te heftiger. De auteur geeft je een beeld van de leef- en gedachtewereld van tienermeisjes met grote problemen.

De gebeurtenissen in Wolfskinderen gaan door in het extreme en dat gaf mij bij het lezen een akelig gevoel. De climax ligt in het slot van het verhaal en daardoor bleef ik dat akelige gevoel na het uitlezen van het boek een tijdje houden. Ik vond het vrij deprimerend en kon het verhaal moeilijk loslaten. Ik houd van spannende boeken, maar dit verhaal is iets te gruwelijk voor mij.

Wolfskinderen- John Ajvide Lindqvist
Thriller, Paperback, 496 pagina’s, Signatuur