TrotseMoeders: magazine voor moeders door moeders Een site door moeders, voor (bijna) moeders. Wij delen onze ervaringen!
Muziek. Ik hou ervan. Allerlei soorten, ok behalve dat gehangbang en gegrunch muziek dus. Muziek maakt deel uit van situaties en ervaringen. Wie herkent dat nou niet? Op precies hele belangrijke momenten voor jou hoor je op de achtergrond precies “dat ene” nummer. Of is toevallig die “ene artiest” helemaal hot, hoe dan ook voor mij is dit ook. Ik heb al heel wat songs in mijn harde schijf opgeslagen die precies op dat ene moment weer omhoog komen. Zo kan ik mij dit nummer nog herinneren, het was van een tekenfilm. “Nathalie”. Zodra dit op televisie kwam, moest ik mijn zusje denken… Nu nog. Zo werd ik vroeger zo verdrietig van “Monica” van Circus Custers en ik brulde luidkeels mee met Spandau Ballet en Wham. Ik wist niet eens precies wat ik zong, maar ik zong. Later op de middelbare school was BBD zooooo in en wat dachten jullie van “Candyman” en “knocking’ boots”?! Ja, Ralph Tresvant – zucht – en die hele stoere rappers “Public enemy”. Die mooie softies van “Color me bad” en niet te vergeten “Vanilla Ice”. En ok, zo zal ik voor deze ene keer iets opbiechten waar ik geen spijt van heb. In deze middelbare schooljaren was ik hysterisch fan van de “NKOTB”. Ik kan nog steeds alles meezingen.
En zo verstrijken de jaren maar de hits zeker niet. Die blijven je leven bij je. Zo verhuisde ik met mijn ouders en zusje in 1992 naar Chili (Zuid Amerika). Voor een 15 jarige een heel avontuur en qua muziek ook redelijk anders. Zo ruilde ik de NKOTB in voor Magneto en Locomia en klonk in de woonkamer geen beginnende Marco Borsato meer maar werd Julio Iglesias heel hard gedraaid. Deze laatste werd na 6 jaar ingeruild voor zijn zoon Enrique, waar mijn zusje en ik nu nog graag naar luisteren. Na 8 jaar in Chili te zijn verbleven, besloot ik op mijn 23ste terug te keren naar dit mooie “Hollandia” (Wolter Kroes). Eenmaal terug vulde Vonda Shepard mijn vrijgezellen dinsdagavonden met – voor mij – de best serie ever: Ally McBeal. Ook Barry White kwam hier vaak genoeg in voor dus ook hij staat nu in onze cd rek. Wat een tijd! Toen ik samenwoonde met mijn Mr. Big, zei een van mijn lieve vriendinnetjes: “Taan dit nummer is van jou en hem: “I found my everything” van de geweldige Mary J. Blige. En dat nummer is nog steeds. Op ons huwelijk zongen James Ingram en Patti Austin ons toe “Baby come to me”. En ook hier gingen weer de jaren voorbij, maar niet geluidloos. Zo kwam de geboorte van mijn poppevrouw met een heel bijpassende “Everything” van Michael Bubble.
En opeens was ik niet meer alleen in huis die zong en waarde hechte aan liedjes. Studio 100 kwam mijn perfecte line up binnenstormen met op 1 K3. Niet veel later volgde Piet Piraat (mini man) totdat er vorig jaar luidkeels vanuit de achterbank werd meegezongen met Lykke Li. Voor altijd in mijn harde schijf, het eerste nummer van mijn poppevrouw!
En jullie wat is jullie “ene”nummer? Ik lees het graag, misschien zit er nog een prachtige “gouden ouwe” tussen.
