Samen boodschappen doen

Gespannen gluurt Sterre over de rand van het slabbetje, dat ze met gestrekte armpjes voor zich omhoog houdt. Wanneer haar blik de mijne ontmoet, verschijnt er een grijns op haar gezicht die haar tandjes volledig ontbloot. Nog een keer, nog een keer; lachen, gieren, brullen! Wanneer ze genoeg heeft van kiekeboe spelen, probeer ik haar nog wat fruit te voeren. Met een feilloze coördinatie brengt ze het vorkje naar haar mond en hapt het fruit eraf. Verder dan een paar hapjes komen we niet want Sterre heeft alweer een nieuw spelletje bedacht. Ze biedt mij het vorkje met fruit aan en zodra ik een hap-beweging maak, trekt ze het vorkje weer weg en kijkt me afwachtend aan. Mijn verbaasde blik doet haar steeds opnieuw schaterlachen.

Na de fruithap gaan we boodschappen doen op de fiets. Vanuit het voorzitje kijkt Sterre haar ogen uit. Ze graait naar mijn handen en probeert ze van het stuur te trekken om ‘Klap eens in je handjes’ te doen, dat is haar favoriete spelletje. Het heen en weer wiegen met mama’s handen op haar hoofdje vindt Sterre helemaal het einde. De vermaning dat ik beide handen aan het stuur moet houden om ons heelhuids naar de supermarkt te vervoeren, wordt beantwoord met een afkeurend gegrom.

Ik parkeer mijn fiets altijd zo dicht mogelijk bij de winkelwagentjes. De eerste keer liep ik vreselijk te hannesen voordat we eindelijk in de winkel stonden, maar inmiddels weet ik precies in welke volgorde het moet. Eerst de fiets op slot, dan het boodschappenmuntje onder uit mijn jaszak vissen, dan met de tassen oud glas en lege flessen om de rechterpols en met Sterre op de linkerarm naar het dichtstbijzijnde winkelwagentje. Vervolgens maken we een rondje langs de glasbak en de flessenautomaat, waarna we dan echt klaar zijn om de supermarkt te betreden.

Na het winkelen rij ik het wagentje naar mijn fiets en stop alle boodschappen in de fietstassen. Daarna breng ik het wagentje terug, zet Sterre weer in het fietsstoeltje en haal dan pas de fiets van het slot. Toen het laatst druk was had ik de fiets wat verder weg gezet, niet wetend dat ik me voorbij de grens bevond tot waar je met de winkelwagentjes mag komen. Toen ik dan met een volle wagen richting fiets liep, blokkeerden halverwege de wieltjes van het ding en kwam ik niet meer voor- of achteruit. Zoiets gebeurt je één keer en daarna nooit meer!

Stilzitten tijdens het boodschappen doen is er niet bij. Sterre draait voortdurend rond in het zitje en neemt iedere kans waar om het boodschappenlijstje uit mijn handen te graaien. Wanneer ik het wagentje stilzet om iets uit de schappen te pakken, stoot ze een verontwaardigd gegil uit waar iedere goedgebekte sopraan nog jaloers op zou zijn. Kauwend op de sleutel van de winkelwagen en met een kritische blik slaat ze gade welke producten ik uitkies.

Vandaag verloopt het boodschappen doen lekker vlot: ik hoef slechts één keer de winkel door op zoek naar het ontbrekende sokje en ook op het ‘sleutelwerpen’ is Sterre snel uitgekeken. Bij thuiskomst stort ze zich op de pop die ze van gastmoeder Marjolein heeft gekregen. Onder het toeziend oog van de pop ruim ik de boodschappen in terwijl ik Sterre wat stukjes fruitreep toestop. Tevreden kijken we elkaar aan. Dat hebben we weer goed gedaan samen.