Op bezoek

Sinds de tweeling geboren is krijgen we niet alleen visite, maar gaan we ook geregeld op bezoek.  Vol trots laten we de twins bij broers en zus op school zien. Zo val ik zomaar binnen bij groep 6, komen we langs op het speciale basisonderwijs volgens afspraak en volgen we een lesje English (mijn dochter volgt tweetalig onderwijs) in de eerste klas van het gymnasium. De meisjes, jong en oud, zijn een en al “aaaaach”.  De jongens houden zich stoer, maar ik zie ook het mannelijk geslacht wegsmelten bij de aanblik van de twee kleintjes.

We gaan bij een vriendin en haar klas vol kleuters melk drinken. Het thema is ‘geen twee dezelfde’. Dus krijgt een van de jongens een wit outfit en de ander een zwarte, maar de kleutertjes zien ook veel andere verschillen. Op een gegeven moment gaan we op de koffie in het verpleegtehuis. De jongens krijgen de fles van oude dames. Het leeftijdsverschil loopt op tot 100 jaar. Mijn baby’s sloven zich uit en lachen naar iedereen. Als ik samen met mijn ene zoon opzoek ga naar de andere, vind ik hem in bed naast een meneer van 90 jaar. Ik stoor op en ontroerend moment, maar ik ben blij dat ik het mocht zien.

Dan zijn er nog de gewone visites en de verjaardagsvisites. Uiteraard gaan die gewoon door. Met uitgebreide voorbereiding is het allemaal goed te doen. Haast hebben zit er niet meer bij, even snel weg met een tweeling van een paar weken en eentje die ruim anderhalf is dat gaat gewoon niet. Met het voltallige gezin ergens op bezoek is een zeldzaamheid. Het past of niet in de auto of er wil er eentje niet mee en soms  mag er niemand mee, dan ga ik lekker in mijn eentje.