Taakverdeling

Is het een erkend mannenprobleem, of heeft alleen mijn man er last van? “Gemaks-zucht”. Maak je niet druk, komt straks wel, of Schat wil je even, zijn bekende zinnen in ons huis.

Toen Jasmijn geboren werd, had ik direct mijn leidinggevende functie weer te pakken. Niets herstellen van keizersnede of rust, lekker alles zelf doen, regelen en weer de leiding nemen én geven over het huishouden en gezin. Wanneer Jasmijn in bad moest, verschoond werd, of er werd koffie geregeld voor kraamvisite riep ik direct: “Oh doe ik wel even.” Een ook ’s nachts vond ik het mijn “taak” om uit bed te gaan. Ik had tenslotte verlof. Voor manlief lekker makkelijk dus.

Jasmijn is nu niet bepaald een schone slaapster. Als mensen er naar vroegen kon manlief ook met een stalen gezicht zeggen: ” Zwaar hoor, die gebroken nachten” Ik was verbaasd over zijn antwoord, want ’s morgens werd manlief wakker met de vraag: “Hoevaak is Jasmijn wakker geweest” Hij sliep, en slaapt overal doorheen…..

We zitten op de bank. “Ik hoor Jasmijn huilen” zegt manlief. Hoewel het van hem niet de bedoeling is dat ik opsta, doe ik het geheel automatisch toch. Terwijl ik naar boven loop om dochter te voorzien van speen, vraag ik mijzelf af waarom ik altijd de persoon ben die opstaat? Is dat moederdrang, behoefte of gemakszucht van mijn man?

Als we een dagje uit gaan, moet de tas van Jasmijn voorzien worden van dagelijkse artikelen. Flesjes, voedingen, luiers, schoon setje kleren, en meer. Het ontbreekt aan niets, en er gaat altijd véél meer mee dan nodig is. De tassen pak ik altijd in. Manlief weet naar mijn idee niet wat we mee moeten nemen. En als hij een tasje inpakt, vraag ik bij alles wat mij te binnen schiet: “Heb je dit wel meegenomen?” “Zit dat wel in haar tas?” “Heb je hier wel aangedacht?”

De vrijdagavond ben ik altijd op de zaak. Het is dan “Papa” avond. Jasmijn en papa eten samen, gaan in bad en volgen het bed ritueel zoals we dat iedere avond doen, maar dan zonder mama. Ik bel 3 keer op een avond of ze het redden, en laat ook altijd een briefje achter met to-do dingen, aantal scheppen, volgorde, en vooral niet vergeten te doen dingen. Als ik op een vrijdag morgen opmerk dat manlief het inmiddels wel moeten weten, krijg ik te horen: “Schrijf het toch maar even op, kan ik ook niets vergeten” Slecht geheugen of gemakszucht?

De taakverdeling: 85% mama 15% papa. Iets wat ik zelf geheel veroorzaakt heb. De ledinggevende functie thuis? Ik neem misschien nog wel een keer ontslag, een andere functie of slechts een weekje vakantie. De tijd zal het leren!