Het meisje met de glazen voeten

Er gebeuren vreemde dingen op de afgelegen, met sneeuw bedekte eilandengroep Sint Hauda’s Land. Merkwaardige gevleugelde wezens fladderen boven de bevroren moerassen, albinodieren verbergen zich in de ijzige bossen en in de diepten van de oceaan gloeien kwallen op. En Ida MacLaird verandert langzaam maar zeker in glas.

Maar het idee dat haar gedaanteverwisseling begonnen is tijdens een bezoek aan Sint Hauda’s keert ze terug naar het betoverende eiland. Ida gaat op zoek naar de ongrijpbare Henry Fuwa, de enige man die haar misschien kan genezen.

Midas Crook is een wereldvreemde fotograaf die altijd al op het eiland heeft gewoond. Wanneer hij Ida ontmoet, begint iets in hem te ontdooien. Terwijl Midas Ida leert haar aandoening te accepteren, weet zij geleidelijk aan zijn hart te winnen. Kan hun liefde de tijd stilzetten?

Recensie
Het meisje met de glazen voeten is met recht een liefdesverhaal. Alleen dan zonder de opsmuk van verliefd worden, om elkaar heen draaien, afwijzen, aantrekken. Omdat het meisje ziek is en ze aan haar glazen voeten voelt dat ze niet lang meer heeft (ze heft een magische aandoening waardoor ze langzaam in glas veranderd), laat ze er geen gras over groeien. Ze kàn er ook geen gras over laten groeien, want voordat ze doodgaat, wil ze hebben liefgehad en wil ze de warmte van iemands armen om zich heen voelen. En voor deze eerste en tegelijk laatste liefde kiest ze nou net de meest ontoegankelijke man uit de wijde omtrek uit. Maar misschien is juist wel doordat het meisje er zoveel vaart achter zet dat het toch goedkomt. Was ze omslachtiger te werk gegaan, had de jongen in kwestie meer tijd gehad om na te denken en had hij misschien wel toegegeven aan zijn angst en zijn natuurlijke neiging om voor intimiteit op de vlucht te slaan. Hoe dan ook, twee mensen die in een razendsnel tempo van twee vreemden, uitgroeien naar een volwaardige volwassen relatie, die net zo snel eindigt als dat ie begonnen was.

En hoewel ik me door de eerste dertig pagina’s heen moest bijten, moet ik nu toch zeggen dat het werkelijk een prachtig boek is. Mooi beschreven landschappen, woeste ruige natuur, zo neergezet dat je zelf daadwerkelijk in die storm zou kunnen zitten. Het is een verdrietig verhaal, maar zo zonder drama opgeschreven dat de emotie ingetogen en daardoor helder, verfijnd en tastbaar is. Voelbaar. Teveel woorden kunnen ruis veroorzaken en de lezer afbrengen van het eigenlijke verhaal. Ali Shaw is er heel goed in geslaagd om dit juist niet te doen. Het meisje met de glazen voeten, is natuurlijk een metafoor voor een ongeneeslijke ziekte en hoe daar mee om te gaan. En hoewel je aan je klompen aanvoelt dat het niet goed gaat aflopen, blijf je hopen op een happy end.

Het meisje met de glazen voeten is deels magisch en dat is gelijk voor mij de enige kritiek. Ik ben meer van het alles of niets. Dus of een magische wereld zoals Tolkien beschreven heeft in de ban van de ring, of een roman die zich gewoon hier op aarde afspeelt. Het meisje met de glazen voeten verhaalt over gewone levens op een gewoon aards eiland, met gewone aardse dingen als ziekte en mobiele telefoons, maar er komen wel magische dieren in voor. Ook de aandoening waar het meisje aan lijdt is magisch. Ik heb daar moeite mee. Maar zodra je dat accepteert, of je houdt er misschien zelfs wel van, dan is dit boek een werkelijke aanrader en zeker eentje waar je nog lang over na zult blijven denken. Ik wel in ieder geval.

Het meisje met de glazen voeten – Ali Shaw
Roman, paperback, 336 pagina’s, Orlando Uitgevers
Bestel dit boek hier via Bol.com>>