Samen bevallen

Bij binnenkomst prijkt een mooie foto van de trotse ouders met hun kersverse dochter op het beeldscherm van de laptop. De bevalling was ingeleid en verliep in eerste instantie moeizaam. Omdat het kindje met het armpje voor de uitgang lag, moesten de knip en de vacuümpomp eraan te pas komen om het gezond en wel ter wereld te brengen. Al met al heeft het een uurtje of zeven geduurd – toch behoorlijk snel voor een eerste bevalling. R. en J. zijn de eersten uit de groep die hun kindje op de wereld mochten verwelkomen. De andere stellen zijn allemaal vrij kort na elkaar uitgerekend, mijn vriend en ik als één na laatste. Dat zegt natuurlijk niets, want bij de een kan het kindje te vroeg worden geboren, terwijl het bij de ander na de uitgerekende datum nog meer tijd nodig heeft om te beslissen of het zich al in levenden lijve bij papa en mama wil voegen of liever nog wat langer in de baarmoeder blijft.

Tijdens mijn eerste zwangerschap heb ik geen cursus gedaan, hoezeer de verloskundige er ook op bleef hameren dat ik het wel moest doen. Ik dacht bij mezelf: al die vrouwen in de Sahara bevallen toch ook zonder cursus? Nadat mijn zoon eenmaal ter wereld was gekomen werd ik nog gecomplimenteerd omdat ik het tijdens de bevalling zo goed had gedaan, en dat nota bene zonder cursus. Tja, ik ken mijn eigen lichaam goed genoeg om op tijd te kunnen stoppen met persen wanneer de verloskundige dat zegt. Da’s gewoon een kwestie van instructies opvolgen, meer niet. Wat ik achteraf wel had gemist was actieve ondersteuning van mijn echtgenoot tijdens de bevalling. Hij stond erbij en keek ernaar, niet in staat om te bedenken hoe hij mij kon steunen. Op het moment suprême heb je als vrouw al je concentratie nodig om de weeën op te vangen, en dan heb je niets aan een man die hulpeloos om je heen fladdert en niet weet wat hij moet doen. Mijn vriend en ik hebben er dan ook voor gekozen om tijdens deze zwangerschap wel een cursus te doen, en dan ook echt een waarbij de aanstaande vader vanaf het begin actief wordt betrokken. Je bent immers samen zwanger en je wilt als partner toch ook voorbereid zijn op wat er staat te gebeuren?

Hoewel ik (als enige uit de groep) al eerder een bevalling heb meegemaakt, heb ik in de cursus zeker dingen geleerd die het me indertijd misschien ook makkelijker hadden kunnen maken. En dan heb ik het niet alleen over de praktische zaken zoals ademhalingstechnieken en de verschillende houdingen die je kunt aannemen om de weeën op te vangen, maar ook over het emotionele aspect. Je samen met je partner voorbereiden op wat er gaat komen, praten over elkaars angsten met betrekking tot de bevalling en de periode erna, weten wat je aan elkaar hebt als het moment daar is en er op in kunnen spelen. Dat is samen bevallen.

Lees meer:
Wat nou als..