TrotseMoeders: magazine voor moeders door moeders Een site door moeders, voor (bijna) moeders. Wij delen onze ervaringen!
De winter is een periode van jezelf wat terugtrekken, meer gericht op jezelf, een moment van bezinning en reflecteren. December en met name rondom het ‘oude jaar’, is voor mij een moment van reflectie op t afgelopen jaar. Wat heb ik gedaan, wat heb ik geleerd en hoe heb ik alles ervaren. Dit ook ten aanzien van mijn dochtertje en het moederschap…
Dit is haar tweede levensjaar en heb ik haar zien groeien. Ik heb haar worsteling en doorzettingsvermogen aanschouwd toen ze wilde lopen, toen ze zelf wilde eten en haar frustratie toen ze nog niet kon praten. Geweldig om haar leercurve zo mee te mogen maken! En wat was mijn aandeel hierin? Wat heb ik haar geleerd, hoe heb ik haar gesteund en hoe ervaar ik mezelf als moeder dit (bijna afgelopen) jaar?
Bewuster
Voor mijzelf was 2010 een veel bewuster jaar dan het voorgaande. Nu de ‘overlevingsfase’ voorbij was, kon ik me veel meer richten op het genieten van mijn kleine meisje. Zo merkte ik dat ik het heerlijk vond om gewoon lekker met haar in huis te tutten en we eigenlijk niets hoefden terwijl ik van nature toch wel een echte ‘doener’ ben. Dat verraste me wel. Ik was dit jaar ook nog erg bezig met het allemaal ‘goed willen doen’ zoals vele kersverse ouders.
‘Zelluf doen’
Ik heb mezelf nog het meeste verbaasd dat ik minder streng blijk te zijn dan ik had gedacht. Ik had hele lieve maar toch ook een tikkie strenge ouders en ik had altijd verwacht ook streng te zullen zijn. Dit valt alles mee. Ik ben wel heel duidelijk, consequent en als ik boos ben dan ben ik ook boos. Maar ze mag veel meer van me dan ik óóit had gedacht. Ik kijk gewoon goed naar wat zij nodig heeft. Van ons als ouders, maar ook van het leven. Ze leert namelijk voornamelijk door het zelf te ondervinden en het ‘zelluf doen’, als ik dan alles verbied omdat ‘het zo hoort’ of omdat ‘wij dat vroeger ook niet mochten’ dan onderneem ik haar veel leermomenten. Ik moet erbij zeggen dat ze niet zo’n brokkenmaker is en heel voorzichtig alles probeert waardoor ik ook heel veel vertrouwen in haar heb. Ik durf haar los te laten.
Eigen manier
Dat merk ik vooral als er anderen bij ons zijn die snel zeggen “kijk uit dat ze niet valt”, of “zou je dat nu wel doen”. Of ze pakken iets kleins van tafel en zeggen dan ferm tegen mij “dit kan ze in haar mond stoppen hoor, dat is gevaarlijk!”. En dat zou het ook geweest zijn voor mijn dochtertje als ‘zij niet zij’ was. Ik heb ook moeten leren, zeker als laatste in de rij van moeders, dat ik mezelf en op haar moet vertrouwen en vooral mijn eigen plan moet trekken. Ondanks alle goede meningen en bedoelingen van anderen. Ik was op momenten best onzeker, maar heb het toch altijd gedaan zoals ik het goed vond.
Relatie
In onze relatie heeft het ook wat teweeg gebracht. Zo merkte ik dat mijn man haar anders aanvoelt dan ik dat doe. Meer op een energetisch niveau en ik was daar in het begin wel een beetje jaloers op want dat wilde ik ook. Maar dat was van korte duur, want we hebben ieder onze eigen manier en ik vind het mooi dat we juist allebei een heel ander persoon zijn en haar zo een breed scala kunnen aanbieden. Ik heb ook gemerkt dat ik veelal de dankbare taak heb haar echt op te voeden (ookal vind ik dat niet altijd leuk), en ervoor te zorgen dat ze inderdaad aan haar groenten en fruit komt, dat ze goed slaapt, dat ze uitgedaagd wordt door spel en leermomenten die op dat moment bij haar passen. Dat moederschap veelal bestaat uit dingen die goed zijn voor haar en dat dit niet altíjd leuk hoeft te zijn.
Verwonderd
Ik heb ook geleerd dat ik in panieksituaties (zoals die keer dat ze van de trap was gevallen en daar met een bloedend mondje voorover op de grond lag) heel rustig en koel handel en pas na afloop de schrik verwerk. Daarnaast merk ik dat ik verwonderd naar haar kijk en me oprecht afvraag wat ze straks allemaal zal gaan doen. Sporten, muziek maken of geen van beiden? Ik ben niet van ‘ik denk dat ze dit of dat gaat doen’, ik vraag het mezelf gewoon af. Ik vind het ook leuk om naast haar op de grond te liggen of samen op handen en knieën door het huis te gaan en zo de wereld door haar ogen te bekijken. Ik heb ook gemerkt dat ik minder geduldig kan zijn dan ik zou willen en dat ik dus meer de tijd moet nemen met alles. Ook ben ik flexibeler geworden door het moederschap. Met kinderen loopt altijd anders dan gepland. En dat is juist zo mooi, ook al is het vaak niet praktisch 😉
Ik kan zeggen dat ik enorm gegroeid ben door het moederschap en ik kijk terug op een heel mooi jaar vol leer- en genietmomenten voor haar en ook voor mij. Ik voel me een trotste moeder. Ik wens alle moeders een heel mooi 2011! Marjon
Lees ook:
