Ik ben ook een trotse moeder!

Ik ben ook een trotse moeder. En dat hoopte ik altijd al te worden. Als kind ging ik veel met kleine kinderen om. Ik wist al snel dat ik heel graag kraamverzorgster wilde worden.

Ik ben geboren in de provincie Groningen, Oldehove. Op mijn negende verjaardag zijn we verhuist naar Overijssel, Gramsbergen. Waar ik als puber in een café / cafetaria werkte. Daar heb ik ook mijn man leren kennen. Ik was toen 17 jaar. Toen we 5 jaar bij elkaar waren, zijn we getrouwd. Super, dat feest zou ik zo weer over willen doen. Ik was ook al zwanger; wat is nu een leuker moment om te vertellen dat je zwanger bent dan op je eigen bruiloft! Helaas is deze zwangerschap mis gegaan. Op weg naar onze huwelijksreis in het vliegtuig heb ik een miskraam gehad. Ik was toen 8 weken zwanger.

Kinderen
Anderhalve maand na de miskraam mis ik alweer zwanger. Gelukkig ging deze wel goed en op 25 april 2004 is onze dochter geboren, Rianne. Rianne was een ontzettende lieve baby. En wij hoopte dan ook dat het niet lang zou duren voor ik weer zwanger zou zijn. Rianne was 9 maanden toen ik weer zwanger werd. Onze zoon Evan is op 21 oktober 2005 geboren. Toen Evan 9 maanden oud was begon hij veel te spugen, wat hij nooit deed. Na twee keer uitdrogen kreeg ik bij de kinderarts mij zin en mocht ik naar een kno arts. Hij zei gelijk, het zijn zijn amandelen. En toen die eruit waren ging ons onbezorgde leventje weer verder. Evan was 14 maanden toen het weer begon te kriebelen. En we wilde nog wel heel graag een kindje…

En op 5 september 2007 is onze jongste dochter Alice geboren. Ons gezin is compleet! We hebben een geweldig gezin. Alles gaat zo goed. Rianne vind het erg leuk op de basisschool en als Evan dan ook naar de basisschool mag, word hij vrijer. Het is voor mij wel even slikken. Nog maar 1 kindje thuis.

De dag des onheils
Eigenlijk gaat alles te goed en dat beangstigd mij ook wel eens. Ik heb het ook wel eens uitgesproken naar mijn man en vrienden. Het gaat te goed zei ik dan, het moet een keer mis gaan. En 2 weken voor dat de dag des onheils bij ons losbreekt, zeg ik nog tegen mijn man: “Wij zijn dit jaar 7 jaar getrouwd. Dat waren 7 vette jaren: ons huwelijk en drie geweldige kids. Nu komen dan vast de 7 magere jaren…”.

Binnenkort schrijft Grietje meer over haar leven en de dag des onheils.
Update 26-05-2010: Ik ben ook een trotse moeder, deel 2 – de dag des onheils