Vurig [recensie]

Het kost hoofdpersoon Andrea veel moeite om zichzelf te zichzelf te laten zien. Ze zit met zichzelf in de knoop en kan zich niet ten volle overgeven aan het leven. Tanner, een vriend die haar meer dan leuk vindt, wil haar helpen, maar uiteindelijk kan ze dit alleen maar zelf. Een verhaal over kracht, doorzettingsvermogen en liefde.

Recensie
Ergens in 2015 maakte ik kennis met het genre new adult. New adult is echt iets anders dan young adult! Oudere hoofdpersonen, met zwaardere problemen bijvoorbeeld. En sinds de ‘Vijftig tinten’-trilogie van E.L. James uit 2012 mag het ook allemaal wat explicieter en blijft niet alles keurig onder de dekens bedekt. In de herfst van 2015 las ik ‘Stuk van jou‘ van Sophie Jackson en sindsdien ben ik echt een fan van het genre. Het leest lekker, de verhalen zijn boeiend en zitten goed in elkaar en de hoofdpersonen zijn spannend. Het hoeft immers niet altijd allemaal zwaarwichtige literatuur te zijn.

Jennifer Armentout publiceerde voorheen onder het pseudoniem Jennifer Lynn, maar gebruikt tegenwoordig haar eigen naam. Vurig is dus ook niet haar eerste boek. ‘Wacht op mij‘ vond ik een goed verhaal, precies wat ik verwacht van new adult, en mijn verwachtingen van Vurig waren redelijk hooggespannen.

  

Hoofdpersonen zijn Andrea en Tanner. Er bestaat aantrekkingskracht tussen hen, niet in de laatste plaats fysieke, seksuele aantrekkingskracht. Maar er is meer aan de hand. Die aantrekkingskracht wordt in het eerste deel van Vurig uitvoerig van alle kanten belicht. Prima, maar op een gegeven moment wist ik dat ook wel. De vrijpartijen worden expliciet beschreven, maar iets in mij zei dat er meer moest zijn.

Want waarom stoot Andrea Tanner toch elke keer van zich af? Waarom drinkt ze zoveel? Zoveel, dat ze niet meer weet wat ze doet en dan elke keer weer met andere mannen in bed belandt, omdat ze denkt dat zij dat van haar verwachten … En wat is het dat maakt dat Tanner door heeft dat er meer speelt dan hij weet en toch blijft proberen Andrea voor zich te winnen?

Armentrout strooit wel wat kleine steentjes her en der in het boek, maar ze wacht naar mijn zin net iets te lang met to the point komen. In de laatste 80 bladzijden blijkt wat er aan de hand is en wordt in sneltreinvaart aan de oplossing gewerkt. Achterin het boek schrijft Armentrout dat het verhaal van Andrea een verhaal was dat verteld moest worden. En juist daarom vind ik het jammer dat Vurig te lang te oppervlakkig blijft.

Maar, aan de andere kant, misschien is dat ook wel echt de bedoeling. Je dringt namelijk niet zomaar tot de kern van iemand door, daar zijn tijd en geduld voor nodig. Oordelen vellen op het eerste gezicht is nooit verstandig, dat bevestigt Vurig maar weer eens.
Concluderend is Vurig een uitstekende new adult roman waar verschillende kanten in zitten.

Het verhaal wordt afwisselend vanuit het perspectief van Andrea en Tanner verteld. Ze doen een beetje pootje over: als de een klaar is, neemt de ander het verhaal over maar net een stapje terug zodat je beeld compleet is. Het boek leest vlot en is snel uit. Lekker om te lezen, maar misschien niet zo handig als je tienjarige dochter over je schouder probeert mee te lezen 😉
Een aanrader voor liefhebbers van het genre!

Hier kan je vast het begin van Vurig lezen.

Vurig – Jennifer Armentrout
New adult, paperback, 288 pagina’s, Uitgeverij Zomer & Keuning
Bestel dit boek hier >>>>