TrotseMoeders: magazine voor moeders door moeders Een site door moeders, voor (bijna) moeders. Wij delen onze ervaringen!
10:00 uur De directeur van Opportunity High School beëindigt haar toespraak en verwelkomt alle leerlingen voor het nieuwe semester.
10:02 uur De leerlingen staan op om naar hun klassen te gaan.
10:03 uur De auladeuren gaan niet open.
10:05 uur Iemand begint te schieten.
Recensie
Wat een goed boek is 54 minuten!!! Indrukwekkend, ontroerend en realistisch!
Iedereen heeft helaas wel eens gehoord, en zich verbaasd, over schietpartijen op Amerikaanse high schools. En ook de terroristische aanslag op het Bataclan theater op 13 november 2015 ligt nog (te) vers in het geheugen.
54 minuten gaat over zo’n schietpartij op een high school, Opportuniy High School, in Opportunity, Alabama …
De shooting wordt beschreven vanuit vier verschillende hoofdpersonen. 54 minuten beslaat 54 minuten, real time, begint enkele minuten voor de shooting begint en eindigt wanneer het is afgelopen. Met nog een epiloog dat zich in de nacht daarna afspeelt.
54 minuten duurde het. 54 tergend lange minuten, waarin de vier hoofdpersonen beschrijven wat zij zien, wat zij horen, waar zij aan denken en wat zij doen. 54 minuten waarin er veel doden en gewonden vallen. Marieke Nijkamp vertelt hier hoe zij tot het aantal van 54 minuten is gekomen, en dat zij ook veel aandacht wilde besteden aan wat er vooraf gaat aan de schietpartij en wat er daarna gebeurt (klik ook even door naar de tweede pagina). Overigens leuk detail: 54 minuten is door een Nederlandse auteur in het Engels geschreven, de Nederlandse uitgave is een vertaling.
In 54 minuten staan vier jongeren centraal die aan hun laatste trimester op high school beginnen, om daarna uit te vliegen naar hun toekomst: Claire, Sylvia, Tomás en Autumn. Voor ieder van hen is het de vraag of zij, hun familie en hun vrienden zullen overleven.
Drie meisjes, één jongen. Twee bevinden zich in de aula zijn en twee zijn toevalligerwijs om 10 uur om hun eigen redenen niet in de aula. Een van hen is zus van de dader, twee van hen zijn ex-vriendinnen van de dader. De vierde hoofdpersoon is de tweelingbroer van een van hen. En zij hebben alle vier iemand om wie ze zich zorgen maken in de aula. De vier andere belangrijke personen zijn Chris, Matt, Fareed en Tyler.
Ieder hoofdstuk bestaat uit vier delen, ieder van de hoofdpersonen doet in die ene, die twee of drie minuten zijn of haar verhaal. Deze strakke structuur wordt het hele boek volgehouden. 54 minuten is real time geschreven. Ik denk zelfs, heb het zelf niet zo gelezen, dat als je er voor zou kiezen het verhaal van een van de vier te volgen, je heb boek in zo’n 54 (x4) minuten uit hebt. Beter kan je het echter lezen zoals het geschreven is. Want de hoofdpersoon vertellen over hun eigen ervaringen en daarmee zie je de gebeurtenissen vanuit verschillende hoeken en krijg je een volledig beeld. Zeker omdat vrij snel duidelijk is wie de dader is en iedereen voor zichzelf probeert te verklaren hoe de dader tot zijn daden is gekomen.
De hoofdstukken in 54 minuten worden afgewisseld door berichtjes op social media, van zowel kinderen in de aula, als vrienden en verwanten daarbuiten.
54 minuten is heel realistisch. Je kan je voorstellen dat het ‘in het echt’ ook echt zo kan gaan. Wat mij het meest trof, was dat je voelt hoe tergend langzaam de tijd gaat en hoe eindeloos lang het duurt voordat het ophoudt, voordat er hulp is. Iedereen die wel eens in een noodsituatie 112 heeft gebeld, heeft ook ervaren dat iedere minuut die je moet wachten op politie, brandweer of ambulance vele malen langer voelt. Dat is ook het geval bij 54 minuten.
54 minuten is heel indringend en beklemmend. Je voelt de voortdurende dreiging, van de willekeur maar tegelijk ook de gerichtheid waarmee de dader zijn kogels afvuurt. Je voelt de angst en de paniek van de hoofdpersonen. De pijn die zij ervaren. Maar je krijgt ook langzaam wat meer inzicht in de beweegredenen van de dader … Waarom is vuurwapenbezit in de Verenigde Staten toch toegestaan, is een vraag die mij meermalen bekroop … Daarmee werk je dit soort schietpartijen toch echt wel in de hand, je voorkomt ze in ieder geval niet.
Mijn dochter van veertien had 54 minuten al gelezen voordat ik er in begon. Ze had het boek binnen een dag uit. Dat zegt al genoeg over hoe boeiend en hoe goed het geschreven is. Wij zijn allebei erg onder de indruk. 54 minuten is een boek dat je in één keer uit wilt lezen, dat je raakt en ontroerd (wij hebben allebei geregeld met tranen in onze ogen zitten lezen) en dat ook lang blijft hangen.
54 minuten is een echte aanrader voor oudere kinderen (young adult), jongeren én volwassenen. Het verhaal is misschien heftig en confronterend, maar daardoor tegelijk ook des te realistischer. Ik zou adviseren het niet door kinderen onder de 13, 14 jaar te laten lezen en ook niet door kinderen die niet goed op de hoogte zijn van wat er in de wereld gebeurt (gelukkig zijn middelbare scholieren over het algemeen goed geïnformeerd).
Op de site van de uitgever kan je vast het begin van 54 minuten lezen.
54 minuten – Marieke Nijkamp
Young adult, paperback, 320 pagina’s, HarperCollins Holland
Bestel dit boek hier >>>>
