De tranen van Saar [recensie]

Op een grauwe dag in januari komen vier Nederlandse jongeren aan op Mortimer Mansion, een kostschool in Cornwall. Een bijzondere school waar ze de Leer van De Sterren van Morgen aanhangen, een opvallende benadering van onderwijs en het leven, een onverwachte staf. De vier jongeren maken ieder hun eigen avontuur mee en worstelen met hun eigen probleem. Saar is een van hen.
Saar is mooi en slim, een zang- en danstalent. Op Mortimer Mansion kan ze weer de dochter worden op wie haar ouders trots waren. maar wil ze dat zelf wel?

Saar ontmoet bijzondere, vervelende en leuke mensen, onder wie de knappe keukenhulp Tommy en een muziekleraar met felblauwe ogen …

Recensie
Vier Nederlandse schrijvers hebben samen een school bedacht, Mortimer Mansion in Cornwall. Er begint net een nieuw semester en iedere schrijver heeft een nieuwe leerling bedacht. Over deze leerling schrijven ze een boek, in dit geval De tranen van Saar. De vier boeken zijn los van elkaar te lezen, maar zijn wel sterk met elkaar verbonden.

Ik vind het wel een aansprekend concept en het lijkt me ook een flinke uitdaging. Samen schrijven over een eigen hoofdpersoon, in een omgeving en met andere personages die hetzelfde moeten zijn. Waar begin je? Met wie begin je? Hoe stem je af en zorg je dat het klopt?

Voor mij was vooral de vraag, met welk boek begin ik? Ik heb blind een deel uit de stapel van vier gepakt en ben begonnen met De tranen van Saar.

Al snel in De tranen van Saar kom je er achter dat Saar een eetprobleem heeft, anorexia, al wordt dat amper benoemd. Ze eet het liefst helemaal niet en wil van alles weten wat er in zit en hoeveel en hoeveel calorieën het bevat. Saar blijkt in Nederland in een kliniek opgenomen geweest te zijn, maar nu hebben haar ouders bedacht dat ze op de kostschool in Cornwall waarschijnlijk beter af zal zijn.

 

Saar wordt verliefd, maakt absoluut een ontwikkeling door waardoor ze zichzelf weer wat meer gaat waarderen en heeft en passant een vervelende ervaring met een van de leraren.
En wat een vreemde gewaarwording is het toch om voortdurend je eigen naam te lezen …

De tranen van Saar is geschreven door Jet Steinz. Ze heeft een boek geschreven dat vlot leest en dat absoluut nieuwsgierig maakt naar de rest. Ondanks dat het boek een vrij beperkte omvang heeft, gebeurt er veel en laat ze hoofdpersoon Saar echt een ontwikkeling doormaken.

Ik vind gezien de problematiek en de leeftijd van de hoofdpersoon De tranen van Saar een boek voor kinderen in de hoogste groep van de basisschool en de eerste klassen van de middelbare school. Het is een dun boek en je kan het echt snel uit hebben. Een boek voor even tussendoor.

 

Ik ben ook erg benieuwd naar de overige drie boeken. Hoe ziet die sterke verbondenheid van de vier boeken er uit en hoe voorkomen de schrijvers dat ze veel van hetzelfde vertellen?
Aangezien Max een tegengesteld probleem als Saar lijkt te hebben, ga ik hierna De honger van Max lezen. De twee andere titels zijn ‘De wereld van Wollebrandt’ en ‘Het vuur van Louise’.

Hier kan je een fragment van De tranen van Saar lezen.

De tranen van Saar – Jet Steinz
Jeugdboek, hardcover, 128 pagina’s, Uitgeverij Brandt
Bestel dit boek hier >>>>