TrotseMoeders: magazine voor moeders door moeders Een site door moeders, voor (bijna) moeders. Wij delen onze ervaringen!
Week 30 is aangebroken. Langzaam gaan we hopen dat het allemaal misschien nog wel goed komt, voor zover dat kan natuurlijk. Het risico op schade is nog steeds erg groot, net als het risico dat jullie er elke dag uit komen rollen, zonder dat dat is gepland
En dan, de volgende tegenslag. De gynaecoloog zegt dat een van jullie veel te klein is, dat kan komen omdat de placenta niet eerlijk is verdeeld. Als dat doorzet, moeten ze jullie ‘halen’.
Ach mini mannetjes, wat een ellende nu weer. De kleinste weegt nog geen 1200 gram. Dat kan nooit goed gaan. En toch. Toch houden we vol. We kunnen (en willen) niet anders.
Week 32, het blijkt dat je toch nog groeit! Je mag nog even blijven zitten besluit de gynaecoloog.
Langzaam gaan we weer een lichtpuntje zien. Ik ben zelfs naar de Prenatal geweest. Maatje 44. Kaboutertjes zijn jullie. Wist je trouwens dat 2 pakjes van de noppies in kaboutermaat maar liefst 75 euro kosten?! Mijn hemel, en dan moet ik er nog veel meer!
Marktplaats is de uitkomst, toch maar een pakketje aangeschaft. Oh ja, en over de Prenatal gesproken, we moeten nu toch ook een andere kinderwagen gaan kopen … het wordt de bugaboo Donkey. Wat een toepasselijke naam. Bij Donkey hoor ik altijd ‘gigantisch breed en onhandig’, speciaal voor ouders met veel te veel kleine kinderen. Uiteindelijk blijkt dat dat ding nog prima door de deur past, en als hij binnen komt, zetten we hem gauw in elkaar en in de schuur.
Alles is af. De tweelingkamer, de dakkapel, de box staat. De kinderwagen is er. We hadden nooit gedacht zo ver te komen. Misschien halen we de 34 weken nog wel ook! Of misschien, zo fluistert mijn brein, moet ik met 36 weken wel worden ingeleid. Laten we het hopen!
Voor andere, persoonlijke, blogs van Trotse Moeders, klik hier >>>>
