TrotseMoeders: magazine voor moeders door moeders Een site door moeders, voor (bijna) moeders. Wij delen onze ervaringen!
Iris Grace is geschreven door Arabella Carter-Johnson. Zij is professioneel fotograaf en de moeder van Iris Grace. Iris is vijf jaar en autistisch. Carter-Johnson heeft de ontwikkeling van haar dochter bijgehouden in dagboeken en foto’s. Iris communiceert nauwelijks met haar omgeving en leeft vooral in haar eigen wereld. Ze leert schilderen en experimenteert eindeloos met kwasten, verf en water. Met haar kat Thula bouwt ze een bijzondere vriendschap op. Ze kruipt langzaam uit haar schulp, haar zelfvertrouwen groeit en ze begint de wereld te ontdekken. Ze besteedt uren per dag aan schilderen en Thula wijkt geen moment van haar zijde.
Recensie
Iris Grace is een prachtig en liefdevol document dat Arabella Carter-Johnson heeft geschreven over en voor haar dochter. Iris is zes jaar en is autistisch. Er zijn twee dingen die een belangrijke rol spelen in haar ontwikkeling, de prachtige schilderijen die ze maakt en poes Thula.
Het eerste dat je opvalt als je Iris Grace in handen krijgt, is dat het een groot, dik en zwaar boek is. Op de cover staat een foto van een mooi meisje met kort donker haar dat een schilderij aan het maken is. Het boek is gedrukt op zwaar (echt) wit papier. Er is veel aandacht besteed aan de vormgeving van het boek: geen zwarte maar donkergrijze letters, een rustige bladspiegel en vooral veel foto’s, heel veel foto’s.
Arabella, de moeder van Iris, is fotograaf en heeft -zoals veel ouders doen- altijd heel veel foto’s gemaakt van haar dochter. Verschil is dat Arabella professioneel fotograaf is, gespecialiseerd in bruidsfotografie, en dus ook weet wat ze doet als ze fotografeert.
Deze foto’s zijn een belangrijke bouwsteen voor het boek Iris Grace. Hier staat een kort interview met Arabella Carter-Johnson.
Al snel, Iris is nog een baby, hebben Arabella en haar man het idee dat Iris anders is. Niet zo zeer dat er iets niet goed is of zou zijn, maar anders. Iris maakt moeilijk contact, kan zich niet goed mondeling uitdrukken, is heel gevoelig voor prikkels van buiten en kan niet goed tegen verandering.
Arabella beweegt hemel en aarde om er achter te komen wat er aan de hand is én om haar dochter het beste te kunnen bieden. Artsen, op zoek naar een diagnose, wat is de juiste therapie, passend onderwijs … het voert te ver om hier te beschrijven wat Iris’ ouders allemaal gedaan hebben voor de ontwikkeling van Iris, daarom alleen iets over de twee meest in het oog springende dingen.
Arabella biedt, in overleg met verschillende therapeuten, Iris allerlei zintuiglijke materialen aan, in de hoop dat dat haar helpt te gaan praten en zich uit te kunnen drukken. Op een gegeven moment blijkt dat Iris zich erg aangetrokken voelt tot schilderen. Overal in huis ligt stevig tekenpapier, verf en kwasten en kan Iris ongestoord haar kunstwerken maken. In Iris Grace staan heel veel foto’s van de schilderijen die Iris heeft gemaakt.
Prachtig, impressionistisch, en je zou niet zeggen dat ze gemaakt zijn door een kleuter.
Arabella gaat ook op zoek naar een dier voor Iris. Autisme-honden zijn bekend, en ook van paarden is bekend hoe gevoelig die zijn en mensen tot steun kunnen zijn. Maar Iris heeft met geen van beide een goede klik. Bij toeval blijkt een poes, die een paar dagen bij het gezin logeert, de juiste snaar te raken bij Iris.
Arabella gaat op zoek en vindt een Maine Coon-kitten die de trouwe vriend van Iris wordt. Thula, de kitten, is overal waar Iris is en lijkt precies aan te voelen waar Iris behoefte aan heeft. Bijzonder!
Iris Grace is een bijzonder boek, dat je op verschillende manieren kunt lezen. Als waargebeurd verhaal, als zoektocht naar de diagnose en de juiste therapie voor een bijzonder kind, als informatief verhaal …
Ik hou wel van dit soort ervaringsdocumenten, mits ze niet een te groot ‘zieligheidsgehalte’ hebben, dat gaat mij namelijk irriteren. Maar dat was bij Iris Grace absoluut niet het geval. Ik vind de ouders van Iris beslist niet zielig en heel realistisch.
Wel bekroop mij het gevoel dat het bijzonder bevoorrechte mensen zijn die in ieder geval in materieel opzicht hun kind alles kunnen bieden wat ze goed en nodig achten voor haar. Het zal niet iedereen gegeven zijn om op deze manier in hun huis en in spullen te kunnen investeren zoals Arabella en haar man kunnen doen. Met dat gegeven in het achterhoofd, kan ik je absoluut aanraden dit boek te gaan lezen.
Iris Grace – Arabelle Carter-Johnson
Waargebeurd, paperback, 368 pagina’s, Kosmos Uitgevers
Bestel dit boek hier >>>>
