TrotseMoeders: magazine voor moeders door moeders Een site door moeders, voor (bijna) moeders. Wij delen onze ervaringen!
Omlangs schreef ik over mijn Goede Voornemens (dat blog kun je hier lezen). Inmiddels zijn we al aardig wat weken verder en ik ben blij en ook wel een beetje trots om te kunnen schrijven dat de goede voornemens die ik aan het begin van dit jaar had gesteld, niet nu al weer weggeschoven zijn! Het kan altijd nog beter en ik weet dat ik nog wel wat werk te doen heb, maar ik maak leuke stappen vooruit! Zo is er nu zo’n 6 kilo minder ballast om met me mee te dragen en ik heb de afgelopen tijd al leuke uitstapjes gehad met vriendinnen! Samen met een van m’n beste vriendinnetjes ben ik naar de bioscoop geweest en heb daarna uitgebreid bijgekletst tijdens een lunch. Even wat tijd inhalen, alhoewel dit zo’n vriendschap is waarbij het lijkt of er qua gevoel nooit iets verandert, al zie je elkaar een hele lange tijd niet.
Wat een ontzettend fijn gevoel is dat toch, dat je er niet om veroordeeld wordt als je even wat minder van je hebt laten horen. Je pakt gewoon de draad weer op waar je het laatst gebleven bent. En omdat we elkaar zo goed kennen, komen er na het gezellige kletsje over wat er allemaal is gebeurd ook fijne diepe gesprekken over wat ons bezig houdt!
Ook ben ik samen met Dennis en vrienden van ons naar een feest geweest. Kinderen werden thuis door opa en oma opgevangen en wij konden eens lekker los. Geen zorgen, gewoon lekker dansen, gek doen en een drankje erbij! Bij die vrienden thuis geslapen en om vier uur in de ochtend nog ‘ouderwets’ aan de snack….geweldig toch!
Vorig weekend bracht ik nog in Amersfoort door, samen met vriendinnen van de middelbare school. Rondgewandeld door deze prachtige stad, gewinkeld, over de markt gestruind en heerlijk genoten van een high tea en Italiaans diner. Maar vooral ook ontzettend veel gekletst en gelachen, buikpijn van het slap ouwehoeren en met een glimlach terug naar huis gereden. Ik heb weer mooie herinneren gecreëerd de laatste tijd !
De vermoeidheid die ik aan het einde van het jaar had is nog niet helemaal weg, maar ik probeer nog steeds een paar avonden in de week zo’n drie kwartier te wandelen. Even lekker naar buiten, gedachten op nul en met een fris gevoel de rest van de avond doorbrengen.
Bij een bezoek aan de reumatoloog heb ik vorige maand te horen gekregen dat ik artrose heb in mijn vingers en ik ben eigenlijk met de boodschap naar huis gestuurd dat ze er niet veel aan kunnen doen. Medicijnen zijn er niet echt voor en het zal in de toekomst alleen maar erger worden. Gelukkig zit het (nu) nog niet in mijn voeten en ondanks dat ik het iedere dag voel, kan ik nog best functioneren. Nu maar hopen dat het niet snel achteruit gaat.
Ik kreeg ook vitamine D voorgeschreven, want die waarde lag enorm laag. Dat verklaart in ieder geval wel de vermoeidheid en misschien ook wel een beetje dat neerslachtige gevoel. In ieder geval heb ik het idee dat ik weer wat meer energie heb, dat ik lekker bezig ben en eigenlijk zelfs al weer wat meer stuiter. Ja het gaat echt de goede kant op!!
Voor andere, persoonlijke, blogs van Trotse Moeders, klik hier >>>>
