Een week in Parijs

Tijdens een schoolreisje naar Parijs heeft Fay Knox een vreemde ervaring als ze de klokken van de Notre Dame hoort luiden. Volgens haar moeder is Fay nog nooit buiten Engeland geweest, laat staan in Frankrijk, maar waarom komt Parijs haar dan zo angstaanjagend bekend voor? 

Fay volgt, als ze met haar orkest voor een week naar Parijs gaat om daar concerten te geven, een aanwijzing die ze van haar moeder kreeg: een adres op het label van een oude rugzak. Haar zoektocht brengt haar naar een verlaten klooster, waar de enig pater haar aanvankelijk niet kan helpen. Maar Fay zet alles op alles om te ontdekken wat haar moeder haar vertelde. En als de puzzelstukjes van de waarheid op hun plaats vallen, is opeens heel veel duidelijk …

Recensie
Ik was wel onder de indruk van Een week in Parijs! Toen ik aan Een week in Parijs begon, was nog niet me doorgedrongen dat het verhaal zich voor een groot deel tijdens de jaren ’60 afspeelt. De kans is dan ook groot dat tijdens de zoektocht van Fay naar haar verleden teruggaat naar de Tweede Wereldoorlog en dat blijkt ook het geval te zijn. En eerlijk is eerlijk, dat vind ik wel boeiend.

Fay gaat op zoek naar haar verleden en Een week in Parijs vertelt afwisselend over deze zoektocht en over wat Kitty, de moeder van Fay vlak voor en tijdens de oorlog in Parijs heeft meegemaakt. En poeh, dat is niet niets. Ik moest bij de vlucht van Kitty en haar kleine meisje uit Parijs denken aan Als je het licht niet kunt zien, waarin de hoofdpersoon ook Parijs verlaat en waarin de trein en de spoorbaan ook gebombardeerd worden.

Een week in Parijs vertelt ook over een van de, vermoed ik, heftigste gebeurtenissen in Parijs, namelijk de razzia’s op 16 juli 1942 waarbij iedereen werd opgesloten in het Vélodrome. Een gebeurtenis die centraal staat in Haar naam was Sarah.

L’histoire se répète, de geschiedenis herhaalt zich, kwam al snel op in mijn hoofd bij het lezen van Een week in Parijs. Fay ontmoet haar grote liefde in Parijs, zoals zo’n 25 jaar daarvoor haar moeder Kitty haar vader heeft ontmoet in Parijs. Eugene Knox, de vader van Fay, heeft zijn leven gewijd en gegeven aan het helpen van mensen in nood en ook Adam, de man waar Fay voor valt, lijkt zich in die richting te ontpoppen. Zowel Kitty als Fay zijn musicienne, al heeft Kitty zich niet verder kunnen ontwikkelen in die richting als gevolg van de oorlog.

Maar ook op grotere schaal herhaalt de geschiedenis zich. Laten we het onverdraagzaamheid en onbegrip noemen, wat zich in Een week in Parijs toespitst op de situatie van de Algerijnen in Frankrijk in de jaren ’60 (waarbij een van de bijpersonen terugdenkt aan twintig jaar eerder).

En passant heb ik door dit boek het nodige bijgeleerd over Frankrijk tijdens de Tweede Wereldoorlog en het grimmige verleden van het kooroord Vittel. Of over het American Hospital in Parijs, waar de vader van Fay werkte en dat echt bestaat.

En ach, er is best wat kritiek op het verhaal te geven hoor. Het ligt er in het begin best dik op dat Fay’s moeder iets over het verleden en over Parijs te verbergen heeft. En in een week tijd, zonder smartphones of internet, werken, je persoonlijke geschiedenis ontrafelen én ook nog de liefde van je leven ontmoeten, is misschien wat veel. Maar ik heb dat beslist niet als storend ervaren.

En volgens mij heeft de ontmoeting van Fay met een Algerijn, die door haar grote liefde wordt geholpen, niet heel veel toe te voegen aan het verhaal. Het is een lijn die op de achtergrond van het verhaal speelt en hier wellicht iets te veel wordt uitvergroot.

Ondanks dat heb ik heel geïnteresseerd en geboeid in twee dagen tijd Een week in Parijs uitgelezen. Het leest snel en makkelijk en is boeiend tot het eind. Wat waar het nu mis gegaan is en hoe het komt dat Fay niets weet van de eerst jaren van haar leven, dat wil je gewoon weten! Echt een boek dat de moeite waard is om te lezen.

Een week in Parijs – Rachel Hore
Roman, paperback, 385 pagina’s, Meulenhoff Boekerij B.V.
Bestel dit boek hier >>>>