TrotseMoeders: magazine voor moeders door moeders Een site door moeders, voor (bijna) moeders. Wij delen onze ervaringen!
Het is nationale broer- en zus dag, die sinds 2013 in het leven is geroepen. Het is de bedoeling op deze dag even wat extra aandacht aan je naasten te geven. Stuur een smsje, whatsappje, of bel je gehate of geliefde bloedverwant om te zeggen wat je van hem of haar vindt. Verder is de Dag lekker Hollands: niet te moeilijk doen.
Mijn broer en ik schelen 5 jaar. Een groot verschil als je klein bent, een ideaal verschil als de één gaat stappen maar de ander daar nog niet aan toe is, en geen verschil als je samen een verlies moet verwerken.
Ik moederde graag over mijn kleine broertje, en misschien nog wel, maar gebruikte hem ook voor handige momenten. Soms speelde we “samen”, en dan was hij de schoonmaker en ik de directeur. Mijn broertje ruimd
e mijn kamer op en als werkbeloning gaf ik hem dan monopolygeld. Noem het een win-win situatie. Want hij was blij dat zijn grote zus met hem wilde spelen, en ik had mijn kamer opgeruimd.
Een aantal jaren later ging ik het huis uit, waarin hij net in zijn pubertijd belandde. In die tijd hebben we elkaar nauwelijks gesproken, en hadden echt ons eigen leven. Ik trouwde en kreeg kinderen. Mijn broer ging stappen en het weekend tot de vroege ochtend uurtjes feesten. Totdat in mei 2014 onze vader overleed.
We groeiden naar elkaar toe, en deelde verdriet wat niet leeftijdbepalend is. Toen we in november 2014 te horen kregen dat ook mijn moeder kanker had, zijn we 2 maanden lang 5 tot 7 dagen per week samen geweest. We hebben onze moeder verzorgd op de meest moeilijke momenten en hebben beiden tot aan haar sterven voor haar en elkaar klaar gestaan.
In die periode leerde ik dat het heel bijzonder en fijn is een broer te mogen hebben. Niet alleen te moeten staan voor verdrietige situatie. De dood van onze ouders heeft voor veel verdriet gezorgd, maar heeft ons ook een hechtere band gegeven. Ik ben daar trots op.
Kijk ik naar mijn eigen kinderen, dan zie ik al vanaf jongs af aan een hechte, warme band. Ze spelen samen, maar ruziën net zo goed. Mijn dochter moedert, zoals ik dat deed over mijn broer. En mijn zoontje is zo blij als zijn zus wil spelen. Ze lopen hand in hand naar school, waarin mijn dochter haar kleine broertje beschermt voor het verkeer, ze knuffelen elkaar en hebben samen de slappe lach. Ik geniet, als ik dat zie.
Straks krijgen ze ongetwijfeld hun eigen leven, zoals wij dat ook hadden, maar ik hoop dat er altijd een hele hechte familieband zal blijven, waarin in ze -zeker op dit soort dagen- beseffen wat een geluk het is als je een fijne broer of zus hebt!
Voor andere, persoonlijke, blogs van Trotse Moeders, klik hier >>>>
