De dag dat ik dood ging

Het aangrijpende relaas van een jonge vrouw die tijdens haar zwangerschap ontdekt dat ze baarmoederhalskanker heeft. De reactie van de artsen is eenduidig: checken of er geen uitzaaiingen zijn, de baby aborteren en de baarmoeder met de tumor verwijderen, alleen dan heeft ze een overlevingskans. Maar Tania denkt er niet over om abortus te plegen. Vσσr alles zal ze proberen het kindje te laten overleven. De dag dat ik doodging is het genadeloos eerlijke verhaal van een moeder die vecht voor haar kind. Een verhaal over kanker, liefde, onmacht, zwangerschap en ethische keuzes.

Recensie
Je bent in blijde verwachting en dan…dan krijg je te horen dat je baarmoederhalskanker hebt. De artsen willen het kindje aborteren, zodat de moeder blijft leven. Je hele leven staat op zijn kop; kies je – tegen de adviezen van de artsen in – om de zwangerschap door te laten wat grote gevolgen kan hebben of laat je je kindje weghalen, zodat je eigen overlevingskans veel groter is? Een hels dillema…

Bovenstaande is iets wat niemand mee wil maken. Het verhaal is dan ook erg aangrijpend. Dit boek kun je niet lezen zonder tranen in je ogen te krijgen.

Tania komt er tijdens haar zwangerschap achter dat ze kanker heeft. In korte periode krijgt ze allerlei onderzoeken. Onderzoeken die de artsen normaal gesproken pas na de zwangerschap doen omdat het mogelijk schadelijk kan zijn voor het ongeboren kind. Maar de tumor bij Tania is zo groot dat snel handelen nodig is. De onderzoeken kunnen niet wachten. Als de artsen een kijkonderzoek willen doen (onder narcose, met onbekende gevaren voor het ongeboren kindje), bedenkt Tania zich ineens. Waarom zou ze een kijkonderzoek ondergaan, terwijl dit risicovol is voor het ongeboren kind? Ze ziet de meerwaarde van het kijkonderzoek niet in. Maar hoe zeg je dat tegen je behandelde arts, die niets anders verwacht dat jij de onderzoeken ondergaat die hij in gedachten heeft…

Dan komt Tania erachter dat er een paar vrouwen zijn, die ook hun ongeboren kindje wilden houden, tijdens de strijd tegen kanker. Ze gaan naar Leuven voor meer informatie. En het blijkt dat er wel degelijk een kans is, dat het kindje gezond op de wereld wordt gezet. Echter kunnen de artsen niks garanderen. Er volgt een spannende periode. De artsen proberen Tania beter te maken en tegelijkertijd proberen ze de ongeboren baby gezond en in leven te houden.

Maar hoe is het voor Antonie, de vriend van Tania. Als Tania het niet overleeft blijft hij  óf alleen achter óf hij blijft achter met een baby, terwijl de moeder ervan overleden is. Logisch dat de keuzes die Tania maakt, niet altijd even goed overkomen bij Antonie. Hoe gaan Tania en Antonie hier samen mee om?

De dag dat ik dood ging is een ontroerend en meeslepend verhaal over een moeder die er alles voor wil doen om haar kindje gezond op de wereld te zetten. Met tranen in mijn ogen heb ik dit boek gelezen. Je wilt als lezer ook maar één ding; dat alles goed komt; zowel met Tania als met de baby. Opgelucht was ik dan ook toen ik de laatste bladzijde las; het komt allemaal goed. De dag dat ik dood ging laat zien, dat je keuzes hebt, dat je niet altijd af hoeft te gaan op wat de artsen zeggen. Dat je best je eigen mening mag uitspreken en dat jij degene bent die beslist of je wel of niet meegaat in de plannen van de artsen.

Bekijk het boek hier >>>>