Zomervakantie

Zes weken. Zes hele weken zijn de kinderen vrij. Begrijp me niet verkeerd; ik ben dol op mijn kinderen, maar zes weken… Hoe kan het toch dat in de huidige maatschappij de kinderen gewoon 6 weken achter elkaar vrij zijn?

Aangezien de meeste huishoudens met jonge kinderen bestaan uit tweeverdieners, wringt iedereen zich in bochten om in deze zes weken voldoende oppas en opvang te regelen. Van buitenschoolse opvang, opa en oma en regelingen met andere ouders. “Als jij vandaag mijn kinderen neemt, dan heb ik morgen die van jou.”

Heb je net alles geregeld, dan slaat het in als een bom. Het schuldgevoel. Want ook al krijg jij nooit 6 weken vrij van je baas en heb je zo goed en zo kwaad de kinderen onder gebracht bij allerlei adresjes, realiseer je opeens dat de kinderen wel vakantie hebben. Natuurlijk… jullie gaan als gezin nog twee of drie weken echt op vakantie. En het logeren bij tante, opa en oma is ook echt een feest voor ze. Maar ja… het is wel vakantie voor hen en dan hoor je alleen leuke dingen te doen. Niet vervelen in je eigen huis, maar naar een pretpark of een picknick bij de lokale boerderij waar je ook je eigen groenten of fruit kan plukken. Maar minimaal een paar keer naar het strand, laat opblijven en heel veel ijsjes.

Want ja, dames en heren. Het is zomervakantie voor de kinderen. Dat houdt in dat de kinderen zes weken lang dikke pret hebben en wij krom liggen om al die opvang en leuke dingen te kunnen betalen. En hoe dol ik ook op mijn eigen kinderen ben, ben ik eigenlijk ook wel weer erg blij als de school weer begint. Gewoon weer allemaal in ons eigen vertrouwde ritme. Heerlijk!