Het gaat in een razend tempo; de ontwikkeling van mijn dochter. Zelfs de snelste sneltrein houd haar tempo niet bij, laat staan haar eigen moeder. Nog maar net bekomen van het ene, duikelt dochter vrolijk in het andere.
Hoe trots was ik 3 maanden geleden dat het eerste witte puntje te zien was. Wauw een tandje! Inmiddels groeien haar tanden als paddenstoelen uit de grond of beter gezegd in haar mond. Tand nummer 7 is een feit, en ze gaat ze nu ook echt “gebruiken” zoals kinderen dat doen.
Dochter wijst naar iets, terwijl ze op mijn arm zit. In de volledige overtuiging dat ze haar fles bedoelt, lopen we er naar toe. Een gil volgt om zich vervolgens te werpen op groot verdriet. Diehhhhiieee wijst ze. Natuurlijk, dochter bedoelt helemaal geen fles, maar vis. De vis in het aquarium begroeten we. Het is weer goed.
Dochter zit tevreden in haar kinderstoel, te wachten op haar broodje. Haar heerlijke boterhammetje snij ik in stukjes en geef haar een hap. Dochter weigert resoluut door mijn hand weg te duwen en trekt er een gezicht bij alsof ze het meest walgelijke voorgeschoteld krijgt. Ik ben verbaasd, dochter is zo dol op brood. Ik leg het stukje neer om eerst zelf maar een hap brood te pakken. Dochter pakt haar stukje brood op, keurt het grondig en stop het in haar mondje. Mmmm meldt ze. Ik wil haar het tweede stukje aangeven, maar wederom de zelfde weigering. Er gaat een lampje branden. Dochter wil het zelf doen.
Dochter kruipt, geeft duidelijk aan wat ze wel en wat ze zeer zeker niet wil. Praat ons na, geeft kusjes, en krijgt echte ondeugende streken.
Niet alleen zij gaat in een snel vaart door haar eerste levensjaar, wij ook. Met nog 2 weken te gaan, is het eerste jaar als mama alweer voorbij.
Time flies when you’re having fun…