‘Binnen slechts enkele maanden was ik getuige van twee gebeurtenissen die me van alles ter wereld de grootste angst inboezemen: de dood van een kind en die van een jonge moeder. Iemand zei toen tegen me: jij bent schrijver, waarom schrijf je niet over wat we hebben meegemaakt?’
In Andere levens dan het mijne schrijft Emmanuel Carrère over mensen in zijn directe omgeving. Een Frans echtpaar dat hij in december 2004 heeft leren kennen op Sri Lanka verliest in de tsunami hun dochtertje van vier. Zijn schoonzus overlijdt aan kanker en laat een echtgenoot en drie dochtertjes achter. Ondanks de zware onderwerpen die Carrère aansnijdt gaat dit boek eerder over de kracht van het leven en over liefde dan over de dood. Door de zeer persoonlijke invalshoek is Andere levens dan het mijne een boek dat je raakt.
Recensie
Ik heb er lang over zitten nadenken wat ik nou van deze roman vond. Het is aangrijpend, absoluut, en daarom lees je het ook in één ruk uit. Maar dat heeft volgens mij meer te maken met het feit dat het over de dood gaat, dan dat de verhalen nou zo geweldig in elkaar zitten.
In Andere levens dan het mijne worden twee verhalen verteld. Het eerste gaat over een jong echtpaar, dat hun 4 jarige dochtertje verliest tijdens de tsunami van 2004. Het tweede vertelt het verhaal van een jonge moeder met 3 kleine kinderen die overlijdt aan de gevolgen van kanker. Dat laatste verhaal wordt van a tot z beschreven en als je zelf kleine kinderen hebt, hakt dat er behoorlijk in. Ik kon de gedachte aan het niet kunnen zien opgroeien van mijn eigen kinderen niet loslaten tijdens het lezen van dit boek, met een constante huilbui als gevolg. Sommige mensen vinden dat heerlijk. Niets zo fijn als een goede tear-jerker. In dat geval moet je dit boek zeker aanschaffen en tien keer lezen. Als je daar niet zo van houdt, kan je dat beter niet doen. Want het verdrietige zit ‘m wat mij betreft meer in de tragiek van de dood, dan in de manier van beschrijven.
De twee verhalen in het boek hebben niets met elkaar te maken, ze komen op het einde ook niet samen. Het zouden net zo goed 2 boeken in 1 kaft kunnen zijn, zij het dat het verhaal over het verdronken dochtertje dan een novelle zou zijn. Ik vond dat een beetje teleurstellend, omdat ik me het hele boek lang verheugd had op een verrassende wending, die de twee verhalen bij elkaar zou brengen. Helaas.
Wel laat het boek je weer even stil staan bij wat je allemaal hebt. En dat is altijd goed. Dit soort vreselijke verhalen doet je beseffen hoe goed je het hebt en helpt je je eigen dagelijkse problemen weer te relativeren. Maar daarvoor kan je wat mij betreft net zo goed een willekeurige krant lezen of het journaal aanzetten.
Andere levens dan het mijne – Emmanuel Carrère
Roman, paperback, 240 pag’s., De Arbeiderspers
Bestel dit boek bij Bol.com>>