Spitsuur

Bij de post zit een brief, afkomstig van de wijkverpleegkundige. Ze komen op bezoek, uitleg geven over het bureau, Jasmijn wegen en geven mij de ruimte om vragen te stellen. Fijn, nu ik het zonder kraamhulp probeer te doen en ik soms nog wel eens tegen het één en ander aanloop. Onderaan de brief staat dat deze dame om 9.00 uur op mijn stoepje zou staan. Slik, 9.00 uur? Hoe gaan we dat allemaal doen?

Ik heb mijzelf en Jasmijn een vast ritme proberen aan te wennen. Met nadruk op proberen want af en toe wijkt Jasmijntje van mijn strategie af, of beter gezegd ze is om 5 uur klaar wakker en denk dan maar niet dat mevrouw het in haar koppie haalt om moeders nog wat rust te gunnen. Maar al met al is ze zo rond 7 uur goed wakker. Meestal liggen we dan samen nog even in bed, terwijl papa zich klaar maakt voor een werkdag. Zo rond kwart voor 8 zitten we beneden aan het ontbijt, onze dochter tevreden in de box. Met het nijntje muziek op de achtergrond kunnen Peter en ik dan nog even ongestoord genieten van koffie en een broodje of beschuitje. Half 9 maken Jasmijn en ik ons op voor haar badje. Lekker badderen nemen we de tijd voor, en is altijd een heerlijk geniet moment. Kwart over 9 voeding, kwart voor 10 hondje uitlaten en daarna weer het bedje in. Dan is het even “mamatijd” wat inhoud dat ik even kan douchen en mijzelf weer “vrouw” kan laten worden. Dit heerlijke ritme bevalt ons beide uitstekend. Ja en dan staat er donderdag op de agenda een afspraak voor 9 uur. Ik had al met al besloten om het badje van Jasmijn te laten vervallen, en ook mijn eigen douche ritueel zet ik op een latere plaats. De rest zou vanzelf wel loslopen toch?

Wij zetten tegenwoordig geen wekker meer. Onze meid is onze wekker, een beter geluid kan je niet hebben, en er zit geen knop op die je even uit kan zetten zodat je stiekem toch weer in slaap valt. Deze wekker wekt ons prima! Maar natuurlijk raad je het al; op de dag dat ze ons móet wekken, zit er een storing in, kwart voor 8 meld deze dame zich.
Hierdoor is er eerst al paniek dat manlief later vetrekt; op zich wel mogelijk maar voor dat hij aan het werk gaat zou hij onze hond afzetten bij de trimsalon om er weer een waardig diertje van te maken. En het is wel de bedoeling dat hij optijd aankomt bij de trimsalon.
Ons knuffelmoment in bed slaan Jasmijn en ik over. Dit is een luxe, en kan morgen wel weer. Laten we gelijk maar overgaan op de orde van de dag: Borstvoeding. Ze zal het er wel omdoen want madame is altijd een kei in snel drinken, 10 minuten kwartiertje en ze heeft haar bolle buikje vol. Vandaag natuurlijk niet; 25 minuten, om nog maar te zwijgen op het wachten van het boertje.
Verschonen werd al net zo’n drama. Ze was goed en wel verschoond, broekje aan, sokjes erover heen. Jasmijntje loopt rood aan, geeft een kreun en ja hoor weer een volle luier. We kunnen dus weer van voor af aan beginnen.
 Het is inmiddels kwart voor 9, de verpleegkundige kan ieder moment op de stoep staan, en ik ben nog niet eens aangekleed, laat staan opgemaakt, of haren gedaan. Het ontbijt is ook nog niet voorbij gekomen, maar ook zonder red ik me nog wel even. Eerst maar zorgen dat ik in ieder geval iets fatsoenlijks aantrek, of iets wat op fatsoenlijk lijkt.

Stipt 9 uur staat de wijkverpleegkundige voor de deur. Ik open de deur met kleren van gisteren, waar de spuugvlekken nog in zitten, zonder make-up – maar ach, de wijkverpleeglundige kent mij toch niet- en met mijn haren vlug bij elkaar gebonden. Jasmijn ligt vrolijk in de box te wachten, met de kleertjes aan waar ze nog in geslapen had, zonder haar heerlijke badje, zonder de babygeur van zwitsal. De schone kleertjes liggen klaar, maar ook daar hadden we nog geen tijd voor. En ook manlief is te laat vertrokken van huis waardoor de trimsalon de hond niet meer wilde behandelen – let wel: het ging om nog geen 10 minuten-  waardoor papa te laat aan het werk is begonnen en de hond nóg niet van zijn lange vacht verlost is. De doelstelling 9 uur was voor ons dus nog niet helemaal haalbaar.

Ik vraag me ernstig af hoe andere moeders er zó goed uit kunnen zien in frisse gestreken kleren, hun kindertjes in schone kleertjes ruikend naar zwitsal én ook nog eens op tijd kunnen zijn. Ik vind het een hele prestatie en hoop dat ik het straks als ik weer aan het werk ben dit ook ga redden. Voorlopig moet ik nog heel hard oefenen…..

Gelukkig was Jasmijn goed gegroeit, en heb ik mijn vragen kunnen stellen en daar gaat het natuurlijk uiteindelijk om!

Lees meer:
Magische moedermelk
Pyjama party op het schoolplein
Ben jij een dummy mummy?