De Costa Dorada (of, in het Catelaans: Costa Daurada) is een kuststrook van ruim 200 kilometer in het Noord-Oosten van de Spaanse Middellandse-zeekust. Vlakbij ligt de prachtige stad Barcelona, waar ik al een aantal keren met veel plezier ben geweest, maar met kinderen blijkt een vakantie toch een andere planning te behoeven dan stedentrips…
Mijn kinderen vermaakten zich prima op de camping, bij de sta-caravan (die door mijn oudste steevast “staats-caravan” genoemd werd) of in de speeltuin. En dan waren er natuurlijk de zwembaden en het strand, beide op een paar minuutjes lopen afstand van de caravan. Toch voelden mijn man en ik enige behoefte om de kinderen iets van de rijke historie van de omgeving mee te geven…
Die behoefte was niet geheel wederzijds, bleek toen we ’s morgens aankondigden dat we een dagje naar Tarragona zouden gaan. “Ja maar, mama, we zijn net zo lekker “geheim agentje” aan het spelen…“.
Uitleg over dat dat thuis ook kon en dat er overblijfselen uit zowel de Middeleeuwen als uit de Romeinse tijd te zien zouden zijn, maakte niet meteen diepe indruk, dus toen de toevlucht maar tot een milde vorm van chantage: wanneer jullie nu supersnel aankleden en in de auto gaan, krijgen jullie straks een ijsje.
Onderweg dus, met de auto over prachtige binnenwegen waarbij je aan de ene kant de Middellandse zee steeds ziet liggen en aan de andere kant de bergen. Allerlei andere soorten bomen, andere gebouwen, ook de kinderen keken hun ogen uit. En wat is het netjes in dit deel van Spanje. De straten zijn schoon, je ziet nergens troep of rotzooi slingeren.
Tarragona is een indrukwekkende stad. Hij werd gedurende de tweede Fenicische oorlog (218 v Chr) gegrondvest en bezit nog alle kenmerken van een grote Romeinse vestingplaats voor legioenen. We hebben de auto geparkeerd vlakbij het amfitheater, wat dicht bij het strand ligt en wat erg de moeite waard is om met de kinderen te gaan bekijken. Gelukkig kun je ook op oude Romeinse muren klimmen…
Van daaruit kun je zo de oude stad inlopen en allerlei overblijfselen uit zowel de Romeinse tijd als de Middeleeuwen bekijken. Een speeltuin (die je in alle stadjes en steden overal kunt vinden), bleek echter ook enorme aantrekkingskracht te hebben en zo kwamen mijn man en ik er achter dat je samen met kinderen je dagen echt anders moet indelen.
We kozen dus voor een kindvriendelijke oplossing om toch een en ander van de stad te zien: het toeristische treintje. Tja… ik weet het. En het is echt zo gênant als het klinkt….
Treintje in dus en met een koptelefoontje op in een noodgang langs allerlei highlights. Haven, La Rambla, overblijfselen van de Romeinse muur, kathedraal. En dan nog het beloofde ijsje en dat was ons middagje Tarragona-met-kinderen.
Op de terugweg nog een indrukwekkende stop gemaakt bij het moeilijk te vinden aquaduct. Op de weg naar Lleida staat een indrukwekkend, in perfecte staat van onderhoud aquaduct “Puente del Diablo” oftewel Duivelsbrug, waarschijnlijk nog uit de tijd van Trajanus. Het aquaduct is 217 meter lang en bestaat uit een dubbele bogenrij. Je kunt helemaal over de bovenkant van het aquaduct van de ene naar de andere kant lopen, helemaal leuk voor de kinderen natuurlijk!
En daarna echt terug naar ‘huis’, de camping, met de speeltuin en de zwembaden, waar de kinderen tijdens het eten toch spontaan zeiden dat ze een hele fijne dag hadden gehad!