Jessy mijn dochtertje van 8jaar (de middelste van mijn 3kindjes) is een speelvogeltje, maar ook heel sociaal, vrolijk kind.
In het eerste leerjaar bleef ze wel zitten, omdat ze zo’n speelvogeltje was. ‘Jessy heb je huiswerk?’ ze haalde gewoon haar schouders op ze had er gewoon allemaal geen zin in. Lekker tv kijken of aan de computer is toch veel leuker?
Het eerste leerjaar dubbelde ze dus. Nu zit ze toch in het tweede leerjaar, maar dit gaat ook moeizaam, ze kan het hoor, maar heel traag alles. Hierdoor heeft ze leermoeilijkheden. Ze is wel slim genoeg, om haar huiswerk op één of andere manier niet op te schrijven in haar agenda (hoe ze dat doet weten de juf en ik ook niet) na wat testen, gesprekken met de zorgleerkracht, de juf, logopedist overeen gekomen dat ze naar het bijzonder onderwijs gaat volgend schooljaar, veel meer persoonlijke begeleiding, op haar tempo, stap voor stap.
De basisschool waar ze nu zit heet ‘De Kangoeroe’ met de slogan ‘met sprongen vooruit’ maar die sprongen is toch voor haar niet van toepassing.
Zijzelf is inderdaad ook heel traag, je kan haar echt niet opwinden met voor te doen. Heerlijk eigenlijk zo traag en daar niks van aantrekken. Mama is altijd zo gejaagd, de routine erin.
Deze avond met haar samen macaroni gemaakt, ieder kind is uniek, ieder heeft zo haar of zijn talenten hé. Ikzelf ook, wat ik wil, daar ga ik ook voor. Enkele dagen terug was ik in een kledingwinkel en zag een tof T-shirt met een schildpad op ‘Little Turtle’ stond er op, awel dat wordt mijn koosnaampje voor Jessy.