Doe waar je van houdt! – Lieve Syrah en Jonah #1 [persoonlijke blog]

Soms zijn er van die momenten dat ik me afvraag wat ik nu echt belangrijk vind in mijn leven. Voor mij staat dat buiten kijf: jullie zijn het allerbelangrijkste in mijn leven, maar ik moet eerlijk zeggen dat schrijven daarnaast een belangrijke plek inneemt. De afgelopen dagen ben ik druk bezig geweest met mijn nieuwste boek. Daar schrijf ik met heel veel plezier aan, maar nu ik net een uurtje slapeloos op bed heb doorgebracht realiseer ik me dat ik in de loop der jaren ook een beetje vrijblijvendheid ben kwijtgeraakt.

De laatste tijd heb ik veel van jullie moeten missen, omdat ik me nu helemaal op mijn werk stort. Ik zit in de laatste fase van het boek en de target staat op 2000 woorden per dag, daar heb ik wel wat tijd voor nodig. Tijd die ik niet echt met jullie kan doorbrengen en dat vind ik oprecht heel erg vervelend.

Dagboeken

In 2003 begon ik met het schrijven van mijn eerste boek. Op een dag, ik was in Zwitserland, realiseerde ik me dat ik een boek te schrijven had. Diezelfde dag nog kocht ik een schrijfblok en een goede pen bij de Migros en voor ik het wist stonden er aan het eind van de vakantie een groot aantal woorden op papier. Naarmate de jaren vorderden kreeg het verhaal meer vorm en de personages meer diepgang. Ondertussen raakte ik zwanger van jou Syrah en begon ik mijn leven in ‘blogland’. Ik vond het heerlijk om korte stukjes over je te schrijven en daarbij met behulp van foto’s en plaatjes mijn blogsite vorm te geven. Het was het begin van het weblog tijdperk, dus er waren nog veel beperkingen aan de blogsites. Die korte stukjes liet ik afdrukken in een fotoboek en een aantal jaren later ontdekte ik de wereld van het zelf boeken maken en uitgeven. Dagboek voor een foetus en Dagboek voor mijn baby werden een feit. Toen volgden er nog de handgeschreven dagboeken die de basis moesten leggen voor: Dagboek voor een dreumes en Dagboek voor een peuter. Ik zeg expres die de basis moesten leggen, want tot op heden zijn beide geschreven dagboeken nog niet gevormd tot een gedrukt boek. De basis staat in de kast, naast de rest, maar het boek zelf moet er anno 2018 nog steeds komen. Het moet volledig overgetikt worden en dat kost immens veel tijd.

Meer werk

In 2010 werd mijn eerste boek uitgegeven en in 2012 volgde mijn tweede boek. Ondertussen kwamen er ook een aantal dagboeken op de plank te staan, dagboeken in gedrukte vorm. Dagboeken over jullie (samen). Ook probeerde ik jullie leven in andere boeken vorm te geven, zoals in Mam en pap vertellen over jou en mijn eigen levensverhaal in Mam vertel ‘s.

Het werd echter wel steeds drukker in huis en ik kreeg steeds minder tijd om dagelijks te schrijven. Daarnaast zat ik niet lekker in mijn vel en ik had al teveel aan mezelf om me ook nog eens druk te maken om elke dag een stukje schrijven in een dagboek. In die tijd kreeg ik een blogbaan bij Trotse Moeders en nog een paar websites. Die (gedrukte) dagboeken komen nog wel, hield ik mezelf voor.

Onzekerheid

In de jaren die volgden was ik druk met veel, maar gevoelsmatig ook met niets. Boek drie werd voltooid, maar ik ben er nog niet over uit of ik het wel ‘wereldkundig’ wil maken in de huidige vorm. Er staan veel persoonlijke dingen in en er kunnen mensen zijn die zich daardoor verdrietig of boos kunnen gaan voelen. Vooral dat laatste is mijn grootste zorg. Het houdt me nu nog tegen. Ook het feit dat het niet voor een groter publiek geschreven is en daardoor minder interessant, maakt me onzeker. Die onzekerheid geldt overigens niet alleen voor het uitgeven van dat ene boek, maar het weerhoudt me ervan elk boek af te maken. Des te meer reden om het boek af te ronden dat ik nu bijna voltooid heb.

Afronden boek vier

Het is midden januari en ik heb mezelf voorgenomen om mijn nieuwste boek uit te breiden met 50.000 woorden, wat inhoudt dat het eind van de maand af moet zijn. De eerste versie! Het kost me zoveel energie dat ik me afvraag waar ik het voor doe. Het antwoord is dat schrijven zelf me energie geeft, ondanks het feit dat ik geen vertrouwen in mezelf durf te hebben. Dat zorgt ervoor dat ik op sommige momenten volledig blokkeer. Niet alleen in mijn werk als boekenschrijver, maar ook in mijn werk als blogger.

Zelfvertrouwen

Mijn gebrek aan zelfvertrouwen is de reden waarom ik mijn uiterste best doe om jullie te leren vertrouwen op jezelf, hoewel ik ook wel weet dat niet alles maakbaar is. Maar liefjes, jullie mogen zo ontzettend trots op jezelf zijn. Trots op wat je doet, op wie je bent, ondanks je gebreken en ondanks je angsten. Durf te dromen en durf die dromen waar te maken jongens.

Leef je leven en laat angst je er niet van weerhouden je dromen uit te laten komen.

Je hebt die dromen niet voor niets, ze zijn er echt met een reden. Zolang jullie jezelf niet in levensgevaar brengen vind ik het prima 😉  Ik wil dat jullie weten dat wanneer je iets heel graag wilt dat je daar dan tijd voor vrij moet maken en erin moet geloven, ook al zal je daar andere dingen voor moet laten.

Zoek antwoorden als je ze nodig hebt

Ik verwacht niet van jullie dat jullie, net als ik alles gaan opschrijven, maar ik wil jullie naast de wijze les hierboven meegeven dat schrijven je inzichten geeft die je zonder wellicht niet krijgt. Zit je ergens mee? Schrijf het op. Dat kan op je telefoon, of wat je daar later ook voor gebruikt, maar met een pen op papier schrijven werkt beter.God, ik mag hopen dat dat later nog bestaat! Wie weet blijken die handgeschreven dagboeken van mij tegen die tijd veel belangrijker voor jullie dan de geprinte versies. Of misschien vinden jullie die dagboeken maar helemaal niets. De tijd zal het leren.

Wil je voor jezelf een antwoord op vragen die verder niemand kan beantwoorden? Luister dan naar wat je gevoel je vertelt wanneer je het opschrijft.

Dikke kus van mama.