Exodus uit de vuurtoren: spraakmakende memoires [interview met Dina-Perla]

Nou, Dina-Perla, daar zitten we dan. Sinds ik je ken, weet ik dat je boeken wilde gaan schrijven. Nu is het zover.

Klopt. Lang heb ik het voor mij uitgeschoven, maar nu niet meer.

Wanneer wist je dat je Exodus uit de vuurtoren wilde gaan schrijven?

Sinds mijn tweede. Als kind begon ik bovendien te loggen in agenda’s. Dat doe ik nog steeds. Een manier om alles te documenteren en een ongefilterde uitlaatklep.

Ik groeide op in een huis waarin niets was wat het leek. Ergens als kind begon ik van alles aan te grijpen om waar van onwaar te onderscheiden. Mijn jeugd kenmerkt zich onder andere door de handicap van mijn moeder, isolement, lichamelijk en geestelijk geweld, stoornissen die nooit door specialisten werden vastgelegd en de joodse ultraorthodoxie. Nooit eerder is er bovendien over de joodse school het Cheider geschreven. In Exodus uit de vuurtoren doe ik dat.

Wat heeft je ertoe gezet om dit juist nu te doen?

Je moet je voorstellen dat ik nadat ik uit huis was, verder ben gegaan met mijn leven, maar uiteindelijk toch door de geschiedenis werd ingehaald: ik raakte biologisch kinderloos. Daarom ben ik alles gaan uitpluizen. Als mensen zullen zeggen dat Exodus uit de vuurtoren ook gericht is op het private, dan zal ik zeggen dat het klopt. Als ze zullen zeggen dat het zwaar is, zeg ik eveneens dat het klopt.

Hoe vat je al die gebeurtenissen in een x aantal woorden samen?

Exodus uit de vuurtoren is versimpeld en verzacht; een soort sample van die tijd. Het is bijvoorbeeld niet haalbaar om mijn moeder goed te portretteren, onder andere omdat het afhankelijk was van wat ik het knipperlicht noem, dus haar staat en omdat je het moet hebben ervaren om het te bevatten. Exodus uit de vuurtoren zal nooit alles kunnen laten zien. Wat ik laat zien, moet het complexe op een toegankelijke wijze concreter maken.

Doorbreekt de autobiografie taboes?

Absoluut. Als het schrijven van een roman het doel zou zijn, dan zou ik dit wel anders hebben gedaan. Niet de kunstvormen staan centraal, maar de ruwe getuigenissen van de waargebeurde geschiedenis. Uiteindelijk gaat het erom dat deze op zichzelf staande case, in volledigheid dient voor de grotere doelstellingen in de wereld.

Wat bedoel je daarmee?

Wat vroeger kon, is vandaag de dag, in tijden van verandering ondenkbaar. Steeds meer delicten en primitieve gedragingen die plaatsvonden binnen gesloten gemeenschappen en onder het tapijt werden geschoven, worden bekend en halen de pers. Binnen die gesloten gemeenschappen gelden andere regels dan in de civiele samenleving. Exodus uit de vuurtoren levert een bijdrage aan de ontsleuteling van mechanismen, laat zien wat transparantie betekent en maakt theoretische en spirituele constructen vanuit de praktijk helder, middels de levensverhalen. Van duisternis naar licht; kruisiging naar opstanding; illusies naar waarheid, angst naar liefde, oordeel naar rust, of hoe je het ook liever wilt zien.

Waarom is dit juist nu zo belangrijk?

We moeten ervoor zorgen dat bepaalde patronen niet meer terugkomen, zowel bij het individu als de gemeenschap en dat we naar een volgend niveau gaan.

Wat heeft ervoor gezorgd dat je eigen keuzes bent gaan maken als kind?

Het geluk wil dat ik een ijzersterk brein, een goedwerkend EQ en een heldere, interne stem, of kompas heb. Ook al wist ik bij lange na niet wat er allemaal voor mij verborgen bleef en begreep ik als kind niet alles van wat er gebeurde, mijn hersenen zorgden ervoor dat ik zaken van een afstand kon bekijken en dat ik oplossingen vond om te overleven. Mijn interne kompas liet mij de weg zien en keuzes maken. Mijn EQ zorgde ervoor dat ik een aantal vertrouwelingen om mij heen kreeg, die mij steunden. Ook leerde ik mijn partner Max kennen. Exodus uit de vuurtoren is ook een liefdesverhaal.

Hoe leef je nu en hoe kijk je tegen religie aan?

Hoe ik probeer te leven, is volgens wat mijn interne kompas mij aangeeft en humaan. Dat laatste staat altijd voorop. Ik zal mij zijn. Wees jij maar jij. Verschillen en overeenkomsten of niet, we horen vanuit spiritueel bewustzijn bij elkaar. Ik ben niet tegen religie, ook niet tegen de joodse orthodoxie, op twee voorwaarden: 1) humaniteit gaat voor alles en 2) iemand kiest ervoor vanuit zijn of haar interne kompas en niet omdat diegene toevallig binnen een gemeenschap geboren is, automatisch zonder nadenken erin voortleeft, of vastgeketend zit aan zijn of haar omgeving. Bovendien is er nog altijd een grote groep orthodoxe joden die – echt waar – te goed is voor deze wereld en waar ik met blijdschap over kan spreken.

In de afgelopen jaren heb je veel tijd besteed aan zelfstudie. Vertel.

Ik heb veel werken, meesters en spirituele systemen met elkaar vergeleken en kan inmiddels doceren. A course in miracles vind ik geweldig. Een jonger, psychologisch systeem dat boven religies hangt en helpt de wereld anders te ervaren.

Eerder schreef je een tweetal prachtige posts over de biologische kinderloosheid voor Trotse Moeders. En nu?

Ja, ik was geprogrammeerd om een biologisch kind te krijgen. Niet het ouderschap was waar het om ging, maar een existentieel iets vanuit het ego, gelinkt aan waar ik vandaan kwam. Dus was er een groot rouwproces, zeg gerust een oneindige leegte en depressie. Maar het rare was dat dit tegelijkertijd het begin van mijn volledige bevrijding werd. Of ik kinderen wil, of niet: geen idee. Later zien we wel weer verder. Eerst maar de boeken.

Meer informatie via: DinaPerlaCoaching.com