TrotseMoeders: magazine voor moeders door moeders Een site door moeders, voor (bijna) moeders. Wij delen onze ervaringen!
Mahony is als kind door zijn moeder in de steek gelaten. Hij keert jaren later terug naar zijn geboortedorp om uit te zoeken wat er is gebeurd. Zijn gegraaf in het verleden veroorzaakt rumoer binnen de besloten gemeenschap van het dorp. Mahony’s moeder Orla was een rebelse tiener en het dorp was haar liever kwijt dan rijk … Leeft Mahony’s moeder nog? Zien Mahony en de dorpsbewoners dingen die er niet zijn? Hoe dan ook, niemand laat iets los terwijl Mahony er van overtuigd is dat de dorpelingen meer weten.
Recensie
Na lezing van De laatste riten en ook na wat reacties op internet over dit boek gezien te hebben, ben ik met wat gemengde gevoelens achtergebleven. 
Het grote enthousiasme over dit boek deel ik namelijk niet helemaal. Ik heb een beetje gemengde gevoelens, ik herken beschrijvingen als ‘sprookjesachtig’ en ‘leest soepel’ namelijk niet echt. Ik had moeite met op gang komen.
Ik heb geen problemen schrijfstijl van De laatste riten, wat dat betreft leest het boek prima. Met de vele hoofdpersonen moet je echter wel je aandacht er bij houden. Maar het verhaal wist mij niet echt te pakken. En toch was het te interessant om het weg te leggen! Voor mij kwam er pas in de tweede helft echt vaart in het verhaal.
Nog een reden om tijdens het lezen niet te zeer af te dwalen van het verhaal, is dat de tijd in De laatste riten voortdurend verspringt. Van 1976 (nu), naar 1950 (de dood van Orla) en weer terug. Met een uitstapje naar 1944 en meerdere naar 1968 … In het laatste hoofdstuk is het 1977.
Mahony is opgegroeid in een weeshuis bij de nonnen en paters. Hij heeft een briefje gekregen, waar iets opstaat over zijn afkomst en gaat daarom nu op zoek in zijn geboortedorp om te achterhalen wat er met Orla, zijn, moeder is gebeurd. Echt happig zijn de dorpsbewoners niet op zijn komst en zijn doel …
‘… Het is algemeen bekend dat als de doden zich iets proberen te herinneren, de levenden des te meer hun best doen het zich te vergeten. …’ En dit citaat zegt alles over de tegenwerking die Mahony ondervindt tijdens zijn speurtocht wat er toch met zijn moeder is gebeurd.
De laatste riten is bijzonder mooi geschreven. Tja, in de waardering ‘poëtisch’ kan ik me dan nog wel vinden … ‘… de doden voelen zich aangetrokken tot degenen met een gebroken hart …’
Het bovennatuurlijke speelt een belangrijke rol in De laatste riten. Hoofdpersoon Mahoney, maar ook andere figuranten, zien de doden in het Ierse dorpje Mulderigg en kunnen met hen communiceren. Ze krijgen zelfs aanwijzingen van deze doden, al zijn ze niet echt betrouwbaar als informatiebron …
‘… de doden veranderen en groeien niet meer. Ze zijn niet meer dan echo’s van de verhalen van hun eigen leven, die in de verkeerde volgorde worden verteld …’
Vermakelijk vond ik het fragment, redelijk aan het eind van De laatste riten, wanneer een ontknoping dreigt en de natuur alles overneemt. Mulderrig verklaart dan dat de natuur knettergek is geworden: vogels, spinnen, ratten, vleermuizen, dassen, mollen … ze verschijnen overal en in grote getale om alles op z’n kop te zetten.
De locatie van het (fictieve) mystieke kustplaatsje Mulderrig in Ierland is overigens perfect gekozen voor dit verhaal. Mysterie en geheimzinnigheid passen natuurlijk wel bij het mistige eiland. Op de achterkant wordt ook een verwijzing gedaan naar Twin Peaks, de populaire tv-serie uit de jaren ’90. Ik begrijp de verwijzing, maar tijdens lezen heb ik weinig herkenning ervaring. Ik denk dat het bovennatuurlijke aspect maakt dat het brede publiek zich niet heel erg aangesproken zal voelen door De laatste riten, maar ‘slechts’ een beperktere doelgroep.
De druk van De laatste riten vind ik vrij irritant. Op verschillende plekken is de typografie rommelig en staan letters op goed leesbare afstand van elkaar, om enkele regels daaronder veel dichter op elkaar te staan en smaller te zijn. Dit maakt het lezen niet echt ontspannen.
Al met al ben ik toch wel positief over De laatste riten, al zal het niet op mijn lijstje met favorieten van 2017 terecht komen.
De laatste riten – Jess Kidd
Literaire thriller, paperback, 352 pagina’s, Uitgeverij HarperCollins
Bestel dit boek hier >>>>
