Stukjes Hemelblauw [recensie]

Stukjes Hemelblauw vertelt het verhaal van Zac en Ira, een broer en zus, die zonder vader en moeder opgroeien. Daardoor verhuizen ze van het ene pleeggezin naar het andere tot ze plotseling, als ze zeven en negen jaar oud zijn, naar een kindertehuis worden gebracht. Daar maken ze kennis met de vriendelijke Silas, de prachtige Hortense, de pesterige Jimmy en de griezelige mevrouw Clarks. Na de nodige verwikkelingen en avonturen gaat uiteindelijk hun diep gekoesterde wens in vervulling...

Recensie
Soms krijg je een cadeautje in de brievenbus, wat meer is dan een leuke verrassing. Het boek Stukjes Hemelblauw is zo’n cadeautje. Het was mooi verpakt, en uitgepakt bleek het boek ook prachtig. Een losse, papieren kaft, met een ‘raam’ waar je de ‘vaste kaft’ doorheen kon zien. Wanneer je de losse kaft er af haalde, was het boek vrolijk, hemelblauw. Het boek is mooi geïllustreerd door Katie Harnett.

Maar het echte cadeautje was het verhaal. Een pareltje!

Het boek is geschreven vanuit een meisje, Miracle, wat Ira genoemd wordt. Ze vertelt over zichzelf, haar broertje Zac (Zackery) en het grootste gedeelte bestaat uit dagboekaantekeningen van Ira over de tijd die ze in kindertehuis Skinny doorbrengen.

Door terugblikken kom je er als lezer achter dat Ira en Zac niet weten waarom hun moeder niet voor hen kan zorgen of waar ze is. Het enige wat ze over de periode bij hun moeder in hun ‘herinneringenboek’ hebben is een foto waar zij op staan, Zac als baby, met een grote zwarte hond. De rest van het herinneringenboek is gevuld met stukjes uit verschillende pleeggezinnen.

Omdat ze bij elkaar willen blijven, Ira zorgt goed voor haar broertje, worden ze steeds niet geadopteerd en hoe ouder ze worden, hoe kleiner de kans dat dit ooit nog zal gebeuren. Ze gaan in kindertehuis Skinny wonen, waar mevrouw Clarks directrice is en waar ze prima verzorgd worden door Hortense en Silas. Er zijn een heleboel andere kinderen. soms komen er nieuwe bij, omdat er kinderen geadopteerd worden en na een paar jaar zijn Zac en Ira er nog steeds en is alleen Jimmy er al langer dan zij.

Dan wordt er via een programma voor “Stadskinderen” een vakantie op het platteland geregeld en gaan ze naar Martha, een lieve vrouw die vroeger leerkracht en schoolhoofd is geweest, maar nog weinig ervaring heeft met kinderen in haar huis.

Die logeerpartij vond ik het meest schrijnende stuk uit Stukjes Hemelblauw. De twee kinderen die eerst niet weg durven uit het tehuis, omdat dat hetgeen is wat ze kennen, en die, wanneer ze eenmaal bij Martha zijn, bang zijn dat ze ieder moment weer weggestuurd kunnen worden. Die zich verbazen dat iemand al haar hele leven in hetzelfde huis kan wonen. Het drukt je als lezer keihard op de feiten dat deze kinderen, hoe goed er ook voor hen wordt gezorgd in het tehuis en ondanks dat ze elkaar hebben, zoveel moeten missen wat voor andere kinderen gelukkig vanzelfsprekend is!

Er gebeurt nog meer in het boek. Nare dingen, zoals dat Jimmy wegloopt en niet meer terugkomt. En nog veel meer nare dingen, afgetekend tegen de actualiteiten van die tijd (1989, de val van de Berlijnse Muur, de komst van de Personal Computers, de demonstraties tegen de invoering van een nieuwe belasting).

Doordat je meekijkt door de ogen van Ira en door de prachtige schrijfstijl van Sue Durrant die werkelijk schitterende zinnen gebruikt die helder bepaalde gevoelens weergeven, is het een boek wat echt bij je binnenkomt. Ik was bang dat het me verdrietig zou achterlaten, maar gelukkig is er een mooi einde aan gemaakt en dat gun je ook alle personen die in het boek voorkomen.

Een cadeautje, wat ik niet alleen aan Young Adults, de doelgroep van dit boek, kan aanraden, maar ook aan volwassenen. Prachtig!

Stukjes Hemelblauw – Sue Durrant
Geïllustreerd door Katie Harnett
Paperback met extra, losse, papieren kaft, 208 pagina’s, uitgeverij Meis en Maas
Bestel dit boek hier >>>>