Toen mijn oudste was geboren, ging het allemaal prima. Na drie weken liep de borstvoeding goed en liep ik zelf ook weer goed. Heerlijk om mijn mooie mannetje aan iedereen te kunnen showen en het uitdelen van beschuit-met-muisjes (en het zelf eten daarvan) werd ik ook niet beu.
Na de geboorte van de tweeling, was de kraamperiode wat anders: ik kon zelf nauwelijks lopen door bekkeninstabiliteit, de tweeling dronk niet voldoende aan de borst, zodat ik acht keer per dag anderhalf uur bezig was met voeden-wegen-bijvoeden-wegen-kolven en ik had al een zoontje van nog geen drie jaar die ook aandacht en tijd verdiende.
Opeens viel het me op hoe vaak kraamvisite gewoon gaat zitten (terwijl ze zien dat je nauwelijks kunt staan, laat staan lopen of koffie zetten) en blijft zitten. Ook na een derde kop koffie en hints als “ik moet zo gaan kolven”. Gewoon zitten en blijven zitten. En dan is het echt niet meer zo leuk.
Normaal gesproken is de ‘klacht’ die je na de geboorte van een tweede of derde kind hoort, dat er veel minder kraamvisite komt. Dit wordt pijnlijk uitgelegd als dat er minder interesse is. Bij mij was dat niet het geval; mijn tweede en derde kind werden twee minuten na elkaar geboren en een tweeling is kennelijk een even grote attractie als een eerste kind.
Op een gegeven moment heb ik me genoodzaakt gevoeld om regels te stellen. Ik mocht per dag (vanwege de bekkeninstabiliteit) maar één keer de trap af naar beneden en maar één keer omhoog en wilde dat niet meer aan de goedbedoelde visites besteden, maar aan momenten waarop ik met mijn gezin was.
Kraamvisite kon dus naar boven komen, koffie drinken, beschuit eten en de kindjes bewonderen, en was daarna beneden welkom. Ik had meer rust en meer tijd om rustig te voeden en de visite bleef beduidend minder lang zitten. En op die manier was het echt fijn om kraamvisite te krijgen!
Voor iedereen die eenzelfde periode doormaakt of door gaat maken, of voor mensen die ergens op kraamvisite gaan: het is heerlijk om als Trotse Moeder je kindje te kunnen showen en erg fijn wanneer mensen je kindje of kindjes willen zien. Maar probeer je in te leven in wat in deze fase prettig is.