Tijdens hun tocht op het piratenschip van kapitein Zoutbaard komen Raben en Calli steeds meer te weten over de angstaanjagende vogelheksen, de leidstenen en de hypnotiserende Dwingers. Die informatie komt goed van pas, want er gebeuren vreemde dingen op het schip. Als een mysterieuze mist hen voortdurend lijkt te volgen, begint de bemanning onrustig te worden. Ligt muiterij op de loer? Ondertussen is de monnik Himmondar op de burcht van de Heerser van Kir aan het experimenteren met Oude Magie. Hij wil een leger van mengwezens scheppen om de Dwingers te kunnen bestrijden. Maar hij heeft meer plannen, plannen waar de Heerser niets van afweet…
Recensie
De oude magie is het tweede deel van de trilogie De Kronieken van de Zeven Eilanden geschreven door Mariëtte Aerts. Het verhaal gaat verder waar De heersers van Kir (link) is geëindigd. Dezelfde hoofdpersonen, dezelfde wereld, dezelfde spanning en hetzelfde mooie taalgebruik.
Net zoals het eerste deel van deze trilogie begint ook De oude magie met lijstjes met een verklaring van de namen en de belangrijkste personen en geesten. Zeker als je het tweede deel niet direct na het eerste doorleest, is het prettig een en ander weer te kunnen terugzoeken.
Het begin van De oude magie is slim opgebouwd, evenals De heersers van Kir. In de boeken worden een heel andere wereld beschreven dan die wij kennen. Als lezer zit je niet altijd te wachten op uitgebreide en langdradige beschrijvingen en uitleg, je wilt liever dat het verhaal gelijk begint. En dat doet het ook echt, in de vorm van een proloog die een kort spannende situatie beschrijft. Om daarna in hoofdstuk 1 met een gebeurtenis aan het begin van het verhaal te beginnen. Het duurt even voor je de proloog kunt plaatsen, maar dat komt vanzelf wel …
Ik vind dat Mariëtte Aerts een mooie en prettige schrijfstijl heeft. De oude magie is rustig en zonder haast geschreven, zonder dat dit ten koste gaat aan de vaart van het verhaal. Beschrijvingen zijn uitgebreid genoeg om voor jezelf een voorstelling van de omgeving te maken, zonder dat ze langdradig en vervelend worden:
‘… De kaart toornde de Zeven Eilanden en de zeeën die er tussen lagen. Net even ten westen van Ing’Maril, bijna ter hoogte van Elmholm, schitterde een klein stipje in het blauw van de oceaan; dat was de Razernij. Het was met het blote oog niet te zien dat het stipje bewoog, maar dat deed het wel degelijk. …’
Ik hou van dit soort fantasy. Een bijzondere en haast magische wereld, bevolkt door magische wezens als heksen en draken. En natuurlijk door mensen met bijzondere gaven, zoals Elementalisten en Lezers. Ik hou van die magie.
Ik weet dat De Kronieken van de Zeven Eilanden jeugdboeken zijn, maar ze zijn ook uitermate prettig leesbaar voor volwassenen. En aangezien mijn oudste dochter het momenteel erg druk heeft op school en onvoldoende tijd heeft om veel te lezen, geniet ik wel voor haar van deze boeken.
De oude magie – Mariëtte Aerts
Tweede deel van de trilogie De Kronieken van de Zeven Eilanden
Jeugdboek, fantasy, paperback, 400 pagina’s, Uitgever De Vier Windstreken
Bestel dit boek hier >>>>
Deel 1: