Het lied van de blauwe pinguïn [recensie]

‘Ben jij wel een echte pinguïn?’ vroegen de andere pinguïns. ‘Ik voel me een pinguïn,’ zei Blauwe Pinguïn. ‘Maar je bent niet zoals wij,’ zeiden de andere pinguïns en liepen weg. Arme Blauwe Pinguïn… Maar het komt goed! Hij vindt echte vrienden door zichzelf te zijn.

Recensie
Sinds ik, járen geleden, Kleine Muis zoekt een Huis talloze malen aan mijn oudste zoon heb voorgelezen, ben ik fan van Petr Horácek. De prentenboeken zijn zonder uitzondering mooi en nodigen uit om herhaaldelijk uit de boekenkast te halen. Zo ook dit boek: Het lied van de blauwe pinguïn.

De grote prenten, soms wel 2 pagina’s groot, zijn echt schitterend. Bij een boek over pinguïns overheersen natuurlijk bepaalde kleuren, maar ook met voornamelijk zwart, wit en blauw weet Petr Horácek een kleurrijk boek te maken.

Iedere afbeelding is prachtig en illustreert perfect de tekst die er bij staat. Zo zijn tekst en afbeeldingen één geheel en klopt alles perfect.

Het verhaal is niet vrolijk en wordt op een ingetogen manier verteld. Ik vermoed dat kleuters gewoon genieten van de afbeeldingen, maar wat oudere kinderen zullen ook de boodschap van dit verhaal begrijpen.

Er wordt een blauwe pinguïn geboren. Anders dan de andere pinguïns dus. Omdat de andere pinguïns hem niet accepteren, voelt hij zich erg eenzaam. Ik vind dat zelf enorm triest om te lezen en de afbeelding waarin de kleine blauwe pinguïn droomt over de witte walvis, versterkt dat gevoel.

Uiteraard komt het goed, maar toch blijf ik een droevig gevoel overhouden. Knap, wanneer je dat met een prentenboek kunt bereiken!

Het lied van de blauwe pinguïn – Petr Horácek
Hardcover, 32 pagina’s, uitgeverij Lemniscaat
Bestel dit boek hier >>>>