Wat Milo zag

De negenjarige Milo Moon heeft retinitis pigmentosa: zijn ogen gaan langzaam achteruit en uiteindelijk zal hij blind worden. Vooralsnog ziet hij de wereld als door een kijkgaatje. Dankzij deze ’tunnelvisie’ ziet hij dingen die anderen niet opmerken. Als Milo’s geliefde oma naar een verpleeghuis moet, heeft Milo al heel snel door dat daar iets niet klopt. De hoofdverpleegster speelt mooi weer tegenover de familie. Maar zodra die hun hielen hebben gelicht gaat de verwarming uit, krijgen de oudjes alleen nog maar blikvoer te eten en deelt ze kwistig verdovende medicijnen uit om de boel lekker rustig te houden. Natuurlijk willen de volwassenen niet naar hem luisteren, dus smeedt Milo een plan om alle misstanden op eigen houtje aan het licht te brengen. Tripi de kok en Milo’s varkentje Hamlet zijn de enige bondgenoten in zijn heroïsche strijd…

Recensie

Ik wilde Wat Milo zag heel graag lezen. Milo, de hoofdpersoon van het boek, heeft namelijk dezelfde oogaandoening als mijn echtgenoot, retinitis pigmentosa.

Het is een aandoening die toch niet heel vaak voorkomt en die je zeker in romans weinig aantreft. Ik was heel benieuwd naar het verhaal van Wat Milo zag en de rol van de oogaandoening van Milo.

Milo ziet de wereld op een andere manier, hij ziet veel minder dan wat goedziende mensen zien. En wat hij ziet is daarom bijzonder! Ik vind dat wel een mooie benadering. Het focust op wat er nog is, niet meer op wat niet mogelijk is. Ik heb me nog afgevraagd of het voor Wat Milo zag specifiek nodig was dat hij retinitis pigmentosa heeft of dat het ook een willekeurige andere oogaandoening had kunnen zijn. Ik ben er niet helemaal uitgekomen. Waarschijnlijk uiteindelijk wel, omdat juist het specifieke van deze aandoening is dat je een heel beperkt gezichtsveld hebt (en waarschijnlijk nachtblind bent), maar dat wat je ziet wel heel scherp en duidelijk is.

En daarmee is de aandoening van Milo een mooie metafoor van Wat Milo zag geworden. Want Milo zag als eerste, wat zijn omgeving lang niet door had en zelfs ontkende, dat er iets niet deugde aan het verzorgingshuis waar zijn overgrootmoeder naar toe was gebracht door zijn moeder. Milo trok als eerste ten strijde, gelukkig geholpen door de kok Tripi.

Ook Tripi kijkt wat anders tegen de wereld aan. Tripi is vluchteling uit Syrië, hij is illegaal en heeft geen vaste woon- en verblijfplaats. Tripi is op zoek naar zijn zusje, die hij onderweg is kwijtgeraakt. Tripi verwondert zich over de westerse wereld en zoekt veiligheid.

Met Tripi is Wat Milo zag ook een heel actueel boek. De vluchtelingenproblematiek en de situatie in Syrië wordt haarscherp aan de orde gesteld, evenals de machteloosheid van het individu om iets te kunnen veranderen aan een situatie waar je ongewild in verzeild bent geraakt.

Een laatste prettige hoofdpersoon in Wat Milo zag is het varkentje van Milo, Hamlet. Milo is erg gehecht aan zijn varken. Hij heeft het van zijn vader gekregen, die er vlak daarna vandoor is gegaan met zijn nieuwe vriendin. En Hamlet is een goede vriend van Milo, hij ziet (en ruikt) wat Milo als gevolg van zijn oogaandoening ontgaat. De innige vriendschap blijkt ook uit de lay-out: ieder hoofdstuk is vanuit het perspectief van een van de hoofdpersonen geschreven en onder de naam van Milo staat altijd een silhouet van een varkentje!

Wat Milo zag is prettig en vlot geschreven en zit vol humor, ondanks de zware onderwerpen die worden aangesproken. Ik had het boek erg snel uit. Dat betekent gelijk ook dat ik het een leuk boek vond, dat ik met heel veel plezier heb gelezen. Het is een boek over liefde, over machteloosheid, over proberen het verschil te maken, over de kwetsbaarheid van mensen. Het is een avontuur van zowel Milo, Hamlet (never underestimate the pig), oma en Tripi. Een zoektocht naar geluk en verbetering. Aanrader!

Wat Milo zag – Virginia MacGregor
Roman, gebonden, 336 pagina’s, De Boekerij
Bestel dit boek hier >>>>