Wenuurtje [persoonlijke blog]

Donderdag 16 juli 2015 – Ondanks dat ik weet dat naar het speciaal onderwijs gaan voor Syrah een goede keuze is zit ik toch met gemengde gevoelens bij het wen-uurtje op haar nieuwe school.

Kogel door de kerk
Gemengde gevoelens omdat ik enerzijds enorm blij ben dat de kogel inmiddels door de kerk is en ze is toegelaten op het speciaal basisonderwijs, maar tegelijkertijd zag ik net mijn meisje ook heel klein worden bij haar nieuwe klaslokaal en voelde ik een plaatsvervangende angst.

Twee knuffels moesten mee en in eerste instantie wilde ik die meenemen, maar toen ik zag dat ze bang was en communiceerde via haar twee knuffels besloot ik aan de juf te vragen of ze ze mee mocht nemen. Gelukkig mocht dat, maar tegelijkertijd voelde ik ook de angst dat ze haar misschien zouden uitlachen, maar toen Syrah de klas inliep riepen een paar kinderen in koor: “Joepie, een nieuw vriendinnetje!” Ik kreeg er een brok van in mijn keel en voelde de tranen branden. Ik was even vergeten hoe gemakkelijk dat gaat bij kinderen.

In mijn tijd
Zelf weet ik er niet zo heel veel meer van toen ik van school moest wisselen. Destijds moest je naar de dichtstbijzijnde school en als je verhuisde dan moest je automatisch naar een andere school, tenzij je natuurlijk binnen dezelfde wijk verhuisde. Wij verhuisden naar de andere kant van de stad en ik moest naar een andere school. Wat ik nog wel weet is dat ik het doodeng vond. Nog steeds heb ik moeite met nieuwe mensen (in een bestaande groep) te ontmoeten.

Toen ik nog de leeftijd van Syrah had maakte ik heel makkelijk nieuwe vrienden, later werd ik er steeds slechter in en was er zelfs een tijd dat ik “vriendschap kocht”. Maar goed, dat is nu natuurlijk allemaal niet aan de orde. Zoals ik al eerder zei: voor Syrah is dit het beste. Ze komt in een kleinere klas (de helft van het aantal leerlingen nu) en een veel kleinere school. Daarnaast krijgt ze een leerkracht die weet hoe ze met kinderen als Syrah om moet gaan, hoewel ik erg blij was met de juffrouw die ze dit jaar had.

Vooruit kijken
Niet veel later gaat de zoemer, op deze school is de zomervakantie begonnen, die van ons begint morgen pas. Zes weken lang vakantie, zes weken lang bedenken wat we gaan doen, maar gelukkig geen zes weken lang in de stress zitten of Syrah deze school en deze klas wel leuk vindt.

Vol enthousiasme kwam ze net buiten, ze had al twee vriendinnetjes gemaakt. Ook liet ze ons vol enthousiasme haar nieuwe klaslokaal zien en bij het afscheid gaf ze haar nieuwe juf een dikke knuffel. Volgens de juf zit ze nog net in de leeftijd dat kinderen dat nog doen, maar wij weten wel beter. Syrah knuffelt niet zomaar, ze moet je wel vertrouwen om dat te doen. Wij als ouders weten dus dat het wel goedkomt.

Afscheid nemen
Morgen komt het moment dat ze niet alleen afscheid moet nemen van haar lieve juf, maar ook van haar klasgenootjes en de school. De school waar we nu al zes schooljaren komen, eerst zat hier haar peuterspeelzaal en later kwam ze in groep 1 (1,5 jaar), groep 2 en groep 3 zelfs tweemaal. Er ligt daar best wat geschiedenis en dat zal wel even moeilijk worden denk ik. We gaan het morgen allemaal meemaken!