TrotseMoeders: magazine voor moeders door moeders Een site door moeders, voor (bijna) moeders. Wij delen onze ervaringen!
‘Nee mama, zó moet dat. Mickey Mouse doet sroevedraaier daar.’ Nylan leest mij de les, want ik doe het natuurlijk helemaal niet zoals het hoort. Hij puzzelt veel, wij lezen samen boekjes, hij kijkt filmpjes op tv, maar bovenal observeert hij grote mensen, andere kinderen en zijn idolen Mickey Mouse en Pocoyo, dat wat wij en zij doen, dat doet hij ook. Een heel logisch gevolg, maar mij verrast het nog vaak. Hoe snel die kleintjes alles leren en onder de knie hebben, één keer iets horen of zien, en het vervolgens opslaan in dat kleine brein.. Het zorgt voor geweldige (leer) momenten voor de papa’s en mama’s.
De klanken van in de manen schijn klinken door de badkamer, één voor één hoor ik de woorden en klanken uit het keeltje van mijn zoontje komen. Hij kent het helemaal? Huh, wat heb ik gemist, dit zongen we toch altijd samen? Niet veel later klinkt poesje mauw, van begin tot eind, en zelfs het tweede couplet hondje waf komt voorbij.
Natuurlijk verbazen wij als ouders ons allemaal om onze kinderen en dat wat zij in rap tempo leren. Mensen waarschuwen je ervoor, maar je denkt eerst het allemaal wel onder controle te hebben, en opeens weten ze al veel meer dan dat ze zouden moeten weten, waar slaan zij het op? En waarom het ene wel (een koekje ná het fruit), en sommige dingen die wij graag willen niet (al het speelgoed opruimen, en ook je jasje aan de kapstok hangen)?
Zo net nog, wij staan op de badkamer en hij kijkt in de lade, hij ziet een verpakking met daarin een Venus scheermesje, ‘mam, dit is om schoon te maken hier’ en hij wijst naar zijn beentjes. Ik moet lachen, ik sta paf, terwijl ik dacht dat hij heerlijk aan het dolfijntje spelen was in bad, observeerde hij vanmorgen dus gewoon mijn scheer-manoeuvres, wat een ventje. Ze laten je verbazen. Nylan vertelt mij precies hoe een vuilnis man te werk gaat met de opsekop containers en dat krokodillen net als kippen eieren leggen, dat dit (wijzend naar een plaatje) geen tractor is, maar een RODE tractor MÉT aanhangwagen, mama(!!) en dat als de maan er niet is in de avond het wel verstopt moet zitten achter de wolken…
Het is een normale ontwikkeling, het leerproces zoals dat dient te gaan bij die kleintjes, maar wanneer je zwanger bent krijg je die uitleg er niet bij, je staat er niet bij stil dat je gedurende die eerste jaartjes zoveel van die glimlachen in je schoot krijgt geworpen, je hen veel leert, maar zij jou bijna even veel. Het zinnetje je krijgt er veel voor terug komt volledig in zijn recht. Het kleine brein van je zoon of dochter is magisch, briljant en gelukkig niet helemaal verklaarbaar, want die verbazing laat ons beseffen hoe bijzonder en mooi het is.
’s Avonds voor het slapen gaan fluister ik elke dag dat ik van hem houd tot de maan en terug, en dan nog veel en veel meer, zou hij vlug door hebben dat dat echt heel, heel erg veel is?
