Als Trotse Vader wil ik, op deze prachtige, gezellige, oer-Hollandse 5-december dag, in afwachting van pakjes avond, onze lezers, vaak Trotse Moeders, het Sinterklaas-en-zwarte-Piet verhaal van mijn jongste zoon (8 jaar) niet onthouden. “Schreifvouten” zijn blijven staan:
SINTERKLAAS EN DIEF HANS
Sinterklaas zit in zijn kamer. Daar gaat de telefoon……
Sinterklaas neemt op. Hij hoorde de stem van de oude dief Hans. Hij zei: geef mij je staf of pakjesavond gat niet door! Doe het in een schoencadeau voor mij.
Sinterklaas zij: “Oooooh geen staf of pakjesavond. Wat moet ik kiezen?”
Sinterklaas riep hoofdpiet. Sinterklaas zet tegen hoofdpiet: “Dief Hans wil mijn staf of geen pakjesavond”. Hoofdpiet zei: “maar pakjesavond is toch niet belangrijk”. Toen zij Sinterklaas: “Pakjesavond niet belangrijk? Het is superbelangrijk, bel nu de politiepieten!”
Dat deed hoofdpiet. Na vijf minuten waren de politiepieten er. Sinterklaas legde het hele verhaal ui. De politiepieten gingen weg. Na 1 uur kamen ze terug en ze zeiden: “hij is met de bus naar Amsterdam gegaan. Daar is hij naar huis gegaan, zijn schoen gezet en gaan slapen”.
Sinterklaas zei: “breng hem naar mij”.
En dat deden ze. Het was een heel gedoe. Toen ze naar de bus gingen moesten ze helemaal uitleggen dat ze geen paspoort hebben. En daarna konden ze naar binnen. En daar werden ze omringd door mensen die een handtekening wouden. En toen konden de politiepieten weer verder. Ze kwamen in de straat van Hans. Ze belden aan. Eén van de politiepieten zij toen tegen Hans: Sinterklaas wil dat je komt. Hans ging mee. In de tussentijd zei Sinterklaas tegen één van zijn pieten: “Kopieër mijn staf even. En dat deed hij en daarna leek het op een echte.
Toen Hans er was gaf Sinterklaas zijn papieren staf en toen zei Hans: “Nu hebben we alebij onze zin”.
EINDE