TrotseMoeders: magazine voor moeders door moeders Een site door moeders, voor (bijna) moeders. Wij delen onze ervaringen!
De Kleine Kapitein is een klassieker. In 1970 geschreven door Paul Biegel en in 1972 bekroond met een Gouden Griffel, kreeg het nog twee vervolgboeken. Deze zijn gebundeld in het boek “De Grote Kleine Kapitein” waarvan je de recensie <hier> kunt lezen. Een boek met een zo’n tot de verbeelding sprekend verhaal dat mijn oudste het voor de tweede keer aan het lezen is, in afwachting van de start van de theatervoorstelling!
De Kleine Kapitein gaat over een jongen die op zoek gaat naar het Eiland van Groot en Groei, samen met zijn vrienden dikke druif, bange Toontje en Marinka. Een grijze schipper vertelt hoe ooit een kleine kapitein een boot heeft gemaakt van alle spullen die hij vond: de Nooitlek.
Hij begint een boot te maken van alles wat er tijdens de storm is aangespoeld: stukken hout, een kist, een stuk van een bed, een oude emmer. De kinderen gaan hem helpen. Dit is het begin van een groot avontuur.
Het boek heb ik jaren geleden al voorgelezen aan mijn oudste zoon (hij is nu 10 jaar) en mijn jongste zoon van 7 heeft het onlangs zelf gelezen. Allebei vonden ze het erg fascinerend en ik zelf ook. We waren dan ook benieuwd naar de theatervoorstelling. In de auto, onderweg naar de première in Koninklijke Schouwburg Den Haag, werd er al volop gefantaseerd hoe ze het zouden oplossen met een reus op toneel en hoe dat moest met al dat water….
Toen de theatervoorstelling begon, lag er allerlei “wrakhout” op het toneel. Op een briljante manier werd hiermee steeds het decor “opgebouwd” zodat het paste bij het verhaal. Net zoals in het boek, werd er eerst een boot gebouwd door de “kinderen”. En toen kon het verhaal verder, richting het Eiland van Groot en Groei.
De voorstelling zit tussen het vertellen van het verhaal en het spelen van het verhaal in. Het gaat naadloos in elkaar over en de spelers nemen ook prachtig rollen over wanneer er extra spelers nodig zijn. Met 5 personen (Arjan Smit als De kleine kapitein, Alexandra Alphenaar als Marinka, Michel Sorbach als De grijze schipper, Robbie Aldjufri als Bange Toontje en Christian van Eijkelenburg als Dikke druif) wordt een fantastisch avontuur verteld, gespeeld en gezongen.
Het “wrakhout” wordt gebruikt om het decor te veranderen. Acteurs veranderen van rol door gekke pruiken of hoeden/jassen en het verhaal van Paul Biegel wordt volledig recht gedaan. De verhaallijn wordt gevolgd (hoewel mijn oudste zoon me af en toe influisterde dat er iets niet helemaal klopte in de volgorde, hij heeft een enorm goed geheugen…). Natuurlijk wordt niet het hele boek weergegeven, maar de manier waarop de voorstelling eindigt, maakt het verhaal toch compleet.
Waar ik zelf erg van heb genoten, behalve de humor in het spel, was de muziek. Opera-achtige liedjes (bekende muziek van Händel, met teksten die pasten bij het verhaal of het aanvulden) waren schitterend. Genoten heb ik van de mooie zangstemmen en ook van de manier waarop de minder-mooie zangstemmen de zuiverheid van de tonen compenseerden met humor.
Mijn zonen genoten volop. Natuurlijk heb ik als Trotse Moeder regelmatig naar hun gezichtjes gekeken en ze gingen helemaal op in het verhaal, moesten soms hardop lachen en werden muisstil bij de spannende stukken.
Deze voorstelling van Van Engelenburg Theaterproducties is geschikt voor 6 jaar en ouder en ik zou er niet met veel jongere kinderen heen gaan. Soms is het erg donker en soms zijn de geluiden spannend. Maar vanaf een jaar of 6 is deze voorstelling echt een aanrader! En ook als volwassene valt er (behalve van de genietende gezichten van je kinderen) voldoende te genieten.
