Het leed dat kleedjesmarkt heet [blog]

Vorig jaar stonden wij voor het eerst op een kleedjesmarkt. Om de groeiende berg spullen in huis enigszins wat te doen slinken, maar vooral ook om mijn dochter bij te brengen dat oude spullen een tweede leven krijgen bij anderen. En dat iets weg doen ook iets oplevert, namelijk geld. Dat laatste wekte natuurlijk haar interesse wel… Ze was druk aan het sparen voor een SpaceScooter, een item waar een behoorlijk bedrag voor nodig was. Het duurde alleen zo lang… Dus extra geld was welkom en zo zaten we dus gezellig op een kleedje.

Nou ja… Wij? Een kwartier zaten we gezellig met z’n tweetjes bij ons eigen winkeltje. Daarna was ze vooral met andere kindjes aan het spelen en het duurde niet lang voordat ze het springkussen in het vizier kregen. Toen was ze weg en zat ik dus alleen op het kleedje. Mmm… was dit niet een kleedjesmarkt voor kinderen?

Af en toe kwam mijn dochter langs om even gedag te zeggen, wat te drinken of iets lekkers te halen. Steevast werd ik begroet met de magische woorden “en heb ik nog iets verdiend?”

Aan het einde van de dag waren we heel wat spullen kwijt en was het geldkistje goed gevuld. Zo goed zelfs dat ze eindelijk haar spaardoel had bereikt, dus moesten we ook nog op de valreep naar de winkel. Want nu ze eindelijk voldoende geld had, moest die SpaceScooter er natuurlijk direct komen!

Zaterdag 26 april 2014… Koningsdag.
Met de succesvolle verkoop van vorig jaar nog goed in haar hoofd, wilde mijn dochter dit jaar weer op de rommelmarkt zitten. Dus het kleed en de spullen werden weer bij elkaar gezocht en uitgestald op het grasveld. De eerste koper kwam al snel, wat het enthousiasme lekker aanwakkert. Maar ook op deze eerste Koningsdag waren er veel leuke activiteiten te doen. Tja, en als je op een soort “stormbaan” je lekker uit kunt leven, tig keer van een steile opblaasbare glijbaan kunt of lekker de hoogte in kunt op de klimpiramide, dan is zitten op een kleedje niet wat je wilt. Dus regelmatig was dochterlief de hort op en was ik weer de zaakwaarnemer. Zodra ze weer bij het kleedje kwam was de eerste vraag: “heb je weer wat verkocht?” Direct daarna werd de winst geïnd en zorgvuldig opgeborgen.

Eerlijk is eerlijk… Mijn meisje was weliswaar regelmatig ergens anders op het terrein, ze heeft ook goed meegeholpen met de verkoop. Ze leerde de kneepjes van het vak al snel en vulde vrijgekomen gaatjes op het kleed direct weer op. Verbazingwekkend ook hoe snel en goed ze kan rekenen. Als de sommetjes maar leuk zijn, is het helemaal niet moeilijk om even snel iets uit te rekenen. Regelmatig zat ze het geld te tellen. Dat ze tevreden was over haar gedane zaken bleek al snel toen ze eigenlijk niet naar huis wilde aan het einde van de dag…

En voor alle moeders die nu dromen van dat opgeruimde huis en de spullen al druk bij elkaar aan het zoeken zijn die weg kunnen… Je moet het niet doen om de enorme berg speelgoed drastisch te verminderen. Want op al die andere kleedjes om je heen liggen enorm interessante spulletjes… Dus met lege tassen zul je niet naar huis gaan…
Dat is dus het “leed” dat kleedjesmarkt heet!