Natuurlijke keizersnede

Vraag een vrouw die een keizersnede heeft gehad wat zij het ergste daaraan vond, dan is de kans groot dat “scheiding van moeder en kind” wordt genoemd. Zelf is mijn dochter ook ter wereld gekomen via een sectio caesarea (zoals ze dat in het medische circuit noemen) en ik vergeet nooit meer dat ze werd geboren. Daar was ze dan, ons meisje. Ze werd meegenomen, onderzocht en papa mocht “voor de vorm” nog een stuk van de navelstreng afknippen. Daarna kreeg ik mijn baby eventjes te zien. Haar gezichtje werd tegen die van mij gehouden en omdat mijn beide armen vast zaten voor het infuus, kon ik niet eens een aai over het bolletje van het prachtigste meisje van de wereld geven. Toen werd ze meegenomen, want op de operatiekamer was het veel te koud voor haar. Haar vader ging met haar mee en ik bleef alleen achter…

In het ziekenhuis waar ik beviel hadden ze wel het beleid dat – als het medisch niet noodzakelijk was – de moeder niet op de verkoeverkamer hoefde te blijven. De tijd waarbij moeder en kind van elkaar gescheiden zijn werd daarmee al danig verkort. Toch duurt het gewoon te lang, ik vond het verschrikkelijk dat ik niet bij mijn pasgeboren spruit kon zijn. Ik troostte me met de gedachte dat in ieder geval pappa bij haar was.

Natuurlijke keizersnede
Toen ik de reportage zag van RTV Noord was ik laaiend enthousiast. Voor mij komt het te laat, maar wat een geweldig initiatief is dit. De natuurlijke keizersnede – dat het Martine Ziekenhuis in Groningen heeft geïntroduceerd  – is een operatie waar alle ziekenhuizen van Nederland een voorbeeld aan kunnen (en naar mijn mening ook moeten) nemen. Bij deze keizersnede wordt zoveel mogelijk de natuurlijke bevalling benaderd. Op het moment dat de baby bijna uit de buik wordt gehaald, laat het personeel het doek zakken, zodat de ouders de geboorte kunnen zien. Daarna wordt het pasgeboren kind op de borst van de moeder gelegd, precies zoals dat ook gebeurt bij een natuurlijke bevalling. Het doek wordt weer omhoog gedaan en de operatie gaat gewoon verder, terwijl de kersverse ouders kunnen genieten van hun pasgeboren zoon of dochter.

Share

About Irene Kalsbeek

ickalsbeek@gmail.com'
Trotse, alleenstaande mama van een dochter van acht. Hobby's: wandelen, lezen, creatief bezig zijn, scrappen, koken... en een passie voor schrijven! Twee dagen per week ben ik op school te vinden als overblijfmedewerkster bij de Tussenschoolse Opvang.

Check Also

De tweeling met het grootste geboortegewicht is…… mijn tweeling! [persoonlijke blog]

Mijn tweeling is inmiddels 12 jaar. Ruim 12 jaar geleden kwamen ze met een keizersnee …

Share
Share